سایت زنان شهید _ 12 تیرماه سال 1359 در تبریز پا به عرصه گیتی نهاد. از مادرش حجاب متانت و صداقت و از پدرش سادگی، سخاوت و فروتنی آموخت. پای روضه امام حسین (ع) بزرگ شد و رشد کرد و تربیت یافت. پای ثابت مسجد و بسیج بود. در عزای ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) چنان می گریست که گویی در کربلاست.
زیارت عاشورا که می خواند آرامش عجیبی سراسر وجودش را فرا می گرفت و دعای ندبه را که زمزمه می کرد، انتظار را می شد از چشمانش فهمید ؛ او منتظر بود. تابع محض ولایت فقیه بود. و سعادت خود و جامعه را در پیروی از ولایت فقیه می دانست. تمام کارهایش رنگ خدایی داشت. نه تنها در مقابل خدا خاشع و فروتن بود در برابر مردم هم نمود واقعی تواضع بود. در تمامی دوره های بسیج شرکت فعال داشت. دوره ناصحین را که با موفقیت به اتمام رساند وارد ستاد اجرایی امر به معروف نهی از منکر شد. به عنوان مسئول بازداشتگاه به ایفای نقش پرداخت. اما شهادت با وجودش عجین شده بود، شهادت را می شناخت و به آن عشق می ورزید، حب به شهادت را از مولای خود امام حسین (ع) آموخته بود و در همین راه با تاسی به مولایش ، در روز میلاد مظلوم عالم، حضرت امیرالمومنین علیه السلام توسط متهمینی که در بازداشتگاه به سر می برد در اقدامی غافلگیرانه در 24 آبان ماه سال 1376 به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/
دیدگاه ها