بادیدن لباس های وصله دار روحیه می گیریم+ عکس

به گزارش سایت زنان شهید، با شروع جنگ و حمله های مکررعراقی ها به کشور خسارت های زیادی را وارد کرد، جنگی که علاوه بر هزینه های انسانی خسارتهای فراوانی را به دنبال داشت، در ابتدای جنگ اشیاء بازمانده از قبیل لباس رزمندگان، پوتین، کلاه، ماسک، ملافه و... را به محله ای خارج از خرمشهر انتقال می دادند و همه آنها را آتش می زدند، این کار فشار سنگینی به بیت المال وارد و دولت با هزینه های سنگینی مواجه می شد، از اینرو بانوان اهوازی داوطلبانه تصمیم به ترمیم اشیاء و استفاده مجدد از آنها درمکانی به نام «چایخانه سنتی» یا «پایگاه شهید علم الهدی» گرفتند، زمانی که خبر وجود این مقر به کلیه شهرهای کشور رسید از سراسر نقاط ایران برای کمک رسانی به این مکان داوطلبانه حضور پیدا می کردند.

یکی از بانوان ایثارگر در مورد فعالیت در این مقر عنوان کرد: تمام کارها مراحل متفاوتی داشت به فرض مثال در قسمت رخت شور خانه ساعت 3 صبح دیگ ها را پراز آب می کردیم و تمامی لباس هاو ملافه هایی که آغشته به خون بودند که تمامی آنها این وضعیت را داشتند چند ساعتی در دیگ ها می جوشیدند تا خون ها به راحتی از آنها جدا شوند، مرحله بعدی وارد کردن آنها به تشت های حاوی وایتکس و مواد ضدعفونی بود و شست و شوی مجدد آنها و خشک سازی و در نهایت انتقال به قسمت مجزاسازی و قرار دادن آنها در بقچه های جداگانه بود.

بانوان فعال از دیدن اعضای بدن شهدا در حین شست و شو برای ما می گویند: هر روز صبح تا شب چندین کامیون لباس، پوتین، کلاه، ملاف را به مقر می آورد

من و چند تا از خواهران در قسمت جداسازی بودیم، زمانیکه لباس­ها را جدا می کردیم دست، پا، گوشت و حتی قلب های رزمندگان را می دیدیم قرآن و زیارت عاشورا می خواندیم و با غسل دادن اجزاء شهدا آنها را در حیاط مقر دفن می کردیم.

کار ما نشأت گرفته از دل و جانمان بود بدون هیچ مزایا و حقوقی با عشق و بدون وقفه کار می کردیم.

از شدت گرما به داخل یخچال می رفتیم: سراغ هر کدام از این بانوان ایثارگر که می­رویم خاطره­های زیادی برای مطرح دارند، روزهایی که هوا خیلی گرم      می شد و از شدت گرما راهی برای خنک کردن نداشتیم نوبتی برای چند دقیقه به داخل تنها یخچالی که داشتیم می رفتیم تا خنک شویم و مجدد سر تشت­هایمان    می نشستیم و با همان عشق بیشتر کار را ادامه می دادیم.

شیرزنان 8 سال دفاع مقدس از احداث خیاط خانه در این مقر اظهار دارند: بسیاری از لباس های رزمندگان نیاز به ترمیم و وصله داشتند تصمیم گرفتیم یک قسمت از مقر را خیاط خانه کنیم، خدا رو شکر به محض مطلع شدن بانوان هر روز شاهد بودیم که خواهران با چرخ خیاطی های خود داوطلبانه به این جا می آمدند و سریع شروع به دوختن لباس هایی که دست و پا نداشتند، رنگ های متفاوتی داشتند، می کردند، بعد از ترمیم به جبهه ارسال می شدند. رزمندگان به مسئول حمل وسایل می گفتند زمانیکه لباس های وصله دار را می پوشیم با اراده قویتری می جنگیم.

پیشقدم شدم برای تحویل پیکرهای مطهر شهدا: در بین بانوان فردی را ساکت دیدم اما حرف های زیادی برای گفتن داشت، آتش باران شد و رگبار آمد شاهد جدا شدن سررزمندگان از بدن هایشان بودم، چند روز گذشت هیچ کس توان اینکه سرهای جدا شده از بدنها را به هم وصل کند را نداشت، از خدا خواستم کمکم کند، گرچه به هم وصل کردن اجزای بدن برادرهای رزمنده کار سختی بود اما توانستم بعد از وصل کردن آنها، پیکرها را به خانواده هایشان تحویل بدهیم.

انتهای پیام /ع