شهید صغری ملک احمدی

نام پدر: مصطفی                                                                          

تاریخ تولد:1314

محل تولد: روستای لاو از توابع شهرستان شهرضا

تاریخ شهادت: 25/7/1359

محل شهادت: خرمشهر

نحوۀ شهادت: اصابت ترکش

مزار شهید: گلزار شهدای اهواز

کلامی با تو

«مادر هیچگاه از یاد نخواهم برد محبت ها و نوازش های مادرانۀ تو را آن زمان که برایم لالایی می خواندی و با شیرۀ جانت مرا بزرگ کردی و در تربیت اسلامی من از هیچ کوششی دریغ نکردی! مادر هرگز فراموش نمی کنم زمانی که پشت دار قالی می نشستی و در حالی که با دستهای زحمتکِشت یکی پس از دیگری تار و پود قالی را گره می زدی و و نقش و نگار به آن می دادی و برایم از مبارزات و شرکت در تظاهرات و براندازی ظلم و ستم رژیم پهلوی صحبت می کردی! و آن زمان که من به خدمت مقدس سربازی اعزام شدم تا رو در روی دشمن بایستم تو به بهانۀ دیدن من اولین کاروان کمک رسانی کوچکی در حد توانت راه اندازی کردی و با تنی چند از مادران، عازم جبهه های حق علیه باطل شدی و در کربلای ایران جان به جان آفرین تسلیم کردی و شربت شهادت نوشیدی؟ مادر اکنون که بزرگ شده ام بیشتر از زمان کودکی ام به تو نیاز دارمدلم می خواهد بار دیگر دست نوازشگرت را بر جسم خسته ام حس کنم.! و بار دیگر برایم لالایی بخوانی !»

«شهید صغری ملک احمدی ملقب به توران ملک احمدی از نوادگان مرحوم ملک، در تاریخ 1314 در قریه لاو از توابع شهرستان شهرضا دیده به جهان گشود و در اوایل طفولیّت پدر و مادر خود را از دست داد و در سن 10 سالگی با (یحیی همدانیان ) ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو پسر و دو دختر بود. فرزندش می گوید: « مادرم همسری دلسوز برای پدرم و مادری مهربان برای فرزندانش بود. وی در حق همنوعان خود بسیار دلسوز و مهربان بود و برای رفع مشکلات دوستان و همسایگان بسیار تلاش می کرد به طوری که با خبر شهادت وی اهالی محل بسیار متأثر شدند. مادرم هنگامی که می خواست به منطقۀ جنگی برود. دستورات اخلاقی و رعایت شئونات اسلامی را به فرزندان خود توصیه کرد و یک روز که پشت دار قالی، سرگرم بافتن قالی بود. در یک نوار کاست نیز در این خصوص صحبت هایی را ایراد نمود. که هنوز به یادگار از او باقی مانده است. وی در تاریخ1 شهریور سال 1359 برای دیدار برادرم که در لباس مقدس سربازی به منطقه جنگی اعزام شده بود. همراه 5 نفر از خواهران کاروان، تدارکاتی کوچکی راه اندازی کردند و به مناطق جنگی رفت که می توان گفت، اولین کار کمک رسانی خواهران در اصفهان از همین نقطه شروع شد. یکی از همراهانش به نام خانم بنی نجارگفت:او در تاریخ 18 مهر در اهواز بر اثر حملۀ هوایی عراق به پادگان جندی شاپور مجروح و به بیمارستان انتقال یافت.  « شهید از ناحیه سر مجروح گردیده و پس از مداوای سرپایی مجدداً به منطقه جنگی رفت.»

عروج ملکوتی

«آن زمان هنوز جنگ به صورت علنی آغاز نگردیده بود و بازدید از مناطق جنگی توسط افراد عادی صورت می پذیرفت. بنابراین مادرم در تاریخ 25 مهر ماه به خرمشهر می رودکه در آنجا بر اثر حملة هوایی ارتش عراق به شهادت می رسد. یکی از افسران ارتش جمهوری اسلامی ایران که شاهد شهادت مادرم بوده است. در تاریخ 30 مهرماه، به منزل ما آمد او گفت: « هنگام شهادت و انتقال به بیمارستان کیف دستی اش روی زمین افتاد. من آن را برداشتم. دیدم مدارک شناسایی اش است آن را نگه داشتم تا بدست شما برسانم.» اما خود شهید به علت این که مدارکش همراهش نبود، 7 ماه مفقود الاثر بود. از طرفی بعد از مفقود شدنش تمام اعضای خانواده مان جهت پیدا کردن شان به منطقه جنگی رفتیم و همه جا را گشتیم. در نتیجه پدرم نام او را در لیست شهدای به خاک سپرده شده پیدا کرد. مادرم، در گلزار شهدای بهشت آباد اهواز به خاک سپرده شده بود.»

فرزند شهید - آقای همدانیان

چشم خونبارتان تبسم داشت

جـانـتـان با خدا تکلم داشت

غرق خون در زمانه چرخیدید

زخمتان رنگی از تبسم داشت

برای مشاهده مستندی از زندگی شهید اینجا را کلیک نمائید.