البته از بعد از پيروزى انقلاب، درباره مسأله زن و تلاش براى دفاع از حقوق زنان، فعاليت هاى زيادى شده است. در حقيقت بايد گفت كه بعد از انقلاب، از زن ايرانى تجليل شده است. پيشقراول اين تجليل هم امام بزرگوار بود كه با همه وجود براى زن ايرانى مسلمان ارزش و احترام قائل بود. همين بينش بود كه موجب شد زنان كشور در انقلاب اسلامى سهم بزرگى را ايفا كردند؛ به طورى كه اگر حضور زنان در نهضت انقلابى ملت ايران نمى بود، به احتمال زياد اين انقلاب به اين شكل پيروز نمى شد؛ يا اصلا پيروز نمى شد، يا مشكلات بزرگى در سر راه آن پديد مى آمد. بنابراين، حضور زنان مشكل گشا بود. در جنگ هم همين طور بود، در مسائل ديگر از اول انقلاب تا به حال هم همين گونه بوده است. بنابراين، تلاش زيادى شده است؛ ليكن در عين حال درباره مسأله ى زن، حقوق زن، رفع ستم از زنان و فراهم كردن زمينه هاى مناسب براى زنان كشورمان، لازم است كار فرهنگى بزرگى انجام گيرد. من امروز با اين نيت اين بحث را مى كنم كه به ايجاد اين فضاى فرهنگى كمك شود.
اگر فضاى فرهنگى جامعه در زمينه مسائل زن، شفاف شود و احكام اسلامى و نظرات قرآنى در اين زمينه روشن گردد، راه هموار خواهد شد، براى اين كه بانوان كشور ما بتوانند به آن نقطه اى كه براى يك زن، آرمانى و غايت مطلوب است، برسند. اگر چه بحث است، سخن است، گفتن است، اما در واقع عمل است؛ زيرا اين گفتن، فضاى فرهنگى جامعه را شفاف خواهد كرد و ذهن ها را روشن خواهد نمود.
دیدگاه ها