تخمين زده ميشود بين 2/1-7/0 بيليون مسلمان در سراسر جهان وجود دارند و تقريباً 7 ميليون مسلمان تنها در ايالات متحده آمريكا هستند. بعبارتي تقريباً 21% جمعيت جهان مسلمان هستند. در حالي كه مسيحيت كه بيشترين پيرو را دارد، تنها 33% مردم را شامل مي شود و در چند دهه اخير تعداد آنها كاسته شده و بر تعداد مسلمانان افزوده شده است. اگر اين روند رشد ادامه يابد، احتمال ميرود تا اواسط قرن 21، اسلام دين عمومي در سراسر جهان به شمار آيد. با گسترش اسلام، كشورها و فرهنگهاي مختلف ممكن است اسلام و قوانين آن را به طرق مختلف تفسير نموده و بخصوص نگرش آنان نسبت به زنان دگرگون شود و همين امر تصوير زن مسلمان را پيچيدهتر ميكند. زنان قبل از اسلام تحت فشار و استثمار بودند، به طوري كه ميتوانستند در آن واحد چند همسر برگزيده و مورد سوء رفتار قرار گيرند. از طرفي زنان فقط نقش توليد مثلي داشتهاند و با آمدن اسلام، مراقبت از زنان به عهده همسر و خانواده او گذاشته شد. پس از اسلام زن پا به پاي مرد ميتوانست د جوامع حضور يافته و در فعاليتهاي اجتماعي شركت كند. تاريخ نشان ميدهد كه زنان صدر اسلام ميتوانستند در جامعه حضور به هم رسانيده و در رديفهاي پسين نماز، پشتسر مردان نماز به جاي آورند. نگاهي به تاريخ تمدن اسلامي نشان ميدهد كه در آن واحد به زن به ديده احترام و اكرام نگريسته ميشد. اسلام روشن نمود كه زن و مرد شاخههاي يك ريشه هستند. اين دو، انشعابهاي طبيعت و واحد بشريتند و جامعه در بوجود آمدن خومد به اين افراد محتاج است. در اسلام حقوق زنان كاملاً روشن و واضح بيان شده و بر رعايت اين حقوق تأكيد شده است. اسلام صريحاً اعلام ميكند كه سرشت زن و مرد و آفرينش اين دو يكي است و هر دو از نفس واحدي يعني از وجود يكتا آفريده شدهاند آنچه از قرآن برمي آيد اين است كه در حقيقت انساني، فرقي بين زن و مرد نيست. تاريخ اسلام نشانگر حضور زنان مدبري است كه در ماقع حساس در پيشبرد اهداف اسلام سهم مهمي داشتهاند (زندگي درخشان حضرت فاطمه زهرا(س) و دختر گراميش حضرت زينب كبري(س) و زنان برجسته ديگر گواه اين حقيقت ميباشد و تاريخ صدر اسلام آكنده از مشاركت زنان در عرصههاي مختلف سياسي و اجتماعي است). در جامعه اسلامي ـ ايراني نيز زنان از جايگاه ويژهاي برخوردار بودهاند. زنان همواره با حفظ شأن و منزلت يك زن مسلمان در بسياري از عرصههاي علمي و اجتماعي نقش مؤثر، سازنده و پويا داشتهاند. خصوصاً بعد از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي و با تفكرات حضرت امام خميني(ره) در مورد زنان، تحول بنيادي در حضور اجتماعي، علمي و فرهنگي آنان در جامعه صورت گرفت. زنان در راه اعتلاي علمي و اجتماعي خود قدم در مسير جديدي نهاده و در رشد فرهنگي جامعه نقش مؤثري ايفا كردند. بخصوص در جامعه دانشگاهي و در صحنههاي علمي اين نقش بسيار چشمگير بوده است و ميتوان گفت مهمترين عرصه پيشرفت زنان جامعه ايران بعد از انقلاب، دانشگاه است. آمارها نشان ميدهد كه از سال تحصيلي 1378-1377 پذيرفتهشدگان زن در دانشگاه از مرز 50% كل پذيرفتهشدگان گذشت و اين ميزان در دو سال اخير به 60% افزايش يافت. اين امر نشان مدهد كه صحنه دانشگاه، قابليت بسيار بالايي براي مشاكت فعالانه زنان در عرصههاي اجتماعي دارد. به همين نسبت تعداد مديران زن دانشگاهي نيز در مقايسه با سالهاي قبل از انقلاب تفاوت چشمگيري را نشان ميدهد. افزايش اعضاي هيئت علمي زن و افزايش كتب علمي تأليف و ترجمه توسط آنها، انجام پژوهشهاي علمي معتبر، قرارگرفتن در منصب مديريت گروههاي آموزشي، معاونت و رياست دانشكده و حتي معاونت دانشگاه از دستاوردهاي علمي و مديريتي زنان بعد از انقلاب اسلامي بوده است. به طوري كه در حال حاضر 3634 نفر از اعضاي هيئت علمي دانشگاهها را زنان تشكيل ميدهند كه نشان از قابليتهاي بالاي زنان ايراني و وجود زمينههاي گسترده جهت حضور زنان در جامعه ايران دارد. نويسنده: فروزان آتشزاده شوريده
دیدگاه ها