نويسنده: مجتبي شاکري
خدا را سپاس مي گويم از اينکه توفيق حضور در اين همايش را عنايت فرمود. شناخت و تبيين جايگاه و شخصيت زن در دفاع مقدس و بازنمايي آن در قالب هنر بويژه ادبيات داستاني بسيار مهم است. ترکيب فرهيختگان پژوهشگر، منتقدين و نويسندگان با تجربه، براي دست يابي به اهداف راه بردي و راه حل هاي کاربردي در اين همايش فرخنده بسيار مغتنم است. واقعا به تأخير افتادن بهره برداري هنري از حوادث و شخصيت هاي متبلور شده از فرهنگ انقلاب، ما را در پي تعال الگويي بسوي استحاله و يا در افراط و تفريط خود مي برد.
هر تجربه موفق و يا عبرت آموزي از تجربيات ناموفق بايد پايه و مايع عمل فردي و اجتماعي قرارگريرد، تا پديده فرهنگ سازي بتواند در گذر زمان ساخت و بافت خود را بيابد، در غير اينصورت پديده هاي مقطعي و شکل نايافته هر چند ارزشي، قادر نخواهند بود باور، رفتار و ارزش هاي فردي و اجتماعي را از جايي به جايي ببرند.
ما، در دفتر هنر و ادبيات ايثار پديده اي را تجربه کرده ايم که فکر مي کنم براي فربه کردن خاطرات پرحادثه دستاورد خوبي باشد، و آن مصاحبه با رزمندگان و جانبازان و ايثارگران دفاع مقدس بود حدود پنجاه پرسش را مطرح کرديم که مي توان با آن زندگي، شخصيت، حادثه، احساس، رويا و پيش بيني و حتي صحنه هاي شگفت مانند امدادهاي غيبي را از طرف مورد مصاحبه، مورد ملاحظه قرار داد و در کنار آن از ويژگي هاي فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي و سياسي فرد هم غافل نبود، اين تجربه با توجه به نياز نويسندگان داستان، رمان و فيلم نامه نويسان قابل دستيابي شد.
خانم فراجواني (مادر دو شهيد و يک دختر جانباز)، خانم خالقي پور (مادر سه شهيد)، خانم تدين (پزشک و جانباز يک پا قطع نخاع از گردن)، خانم دايي پور (همسر شهيد حسن باقري)، خانم وهاب زاده (جانباز شيميايي)، خانم سربخش (همسر جانباز نابينا) نمونه هايي از زنان بزرگ و ناشناخته کشورمان هستند که در معرض اين پرسش ها قرارگرفته اند.
بديل بودن زندگي هر فرد و اعجاب انگيز بودن برخي صحنه هاي در اثناي گفت و گو، آنچنان جمع هنرمندان را در قالب حس هاي مختلف فرو مي برد که گذر زمان احساس نمي شد. شخصيت مادر در رمان "ماکسيم گورکي" کجا قابل قياس با تک تک خانم هايي است که اسمشان برده شد. من با علم به يقين مي گويم جوهره شخصيتي و ميزان تحرک آفريني زنان شجاع و پرحادثه ما توان الگودهي به جامعه جهاني زنان را دارد.
ما در کنار گنجينه اي گران سنگ از شخصيت هاي بزرگ زندگي مي کنيم و در جاي جاي کشور با آنان هم نفس و هم کلام هستيم ولي آن عظمت هاي پنهان بر ما مکشوف نيست و با رفتن و يا شهادتشان احساس تکليف به هيجانمان مي آورد تا حقشان را با مصاحبه افراد درجه چندم و نقل آثار و خاطراتشان قدرشناسي کنيم.
دیدگاه ها