شهید کبری آمد

شهید کبری آمد

نام پدر: یوسف

تاریخ تولد: 4/1/1348

محل تولد: شیراز

تاریخ شهادت: 29/11/1365

مکان شهادت : شیراز - شهدای نهضت

جان و جوانه ی باغچه با طراوت یاد تو سبزمی شود، نگاه آفتابی تو، هنوزبه چشم پنجره، فروغ وروشنایی می دهد و ترنم باران صدای دلنشین تو را زمزمه می کند. وقتی نسیم امید، سرود استقامت را به گوش فردا می رساند و خانه ای ساده و با صفا به شور و شادی سبزمی شد، نوزادی به نام "کبری" در شیراز متولد می شود و مادری شیردل و پدری تلاشگر پرورش او را برعهده می گیرند. وی تا پنج سالگی در دامان پاک مادر رشد می کند، اما پس از آن، از این نعمت خدادادی محروم می شود و یک سال بعد نیز پدرش به رحمت ایزدی می پیوندد و کانون گرم خانواده به سردی و سختی می گراید؛ اما احسان انسانی خیرخواه و سخاوتمند که می پذیرد هزینه و معیشت خانواده ی چهار نفری آن ها را تأمین کند، بار دیگر نشاط و طراوت به زندگی شان باز می گردد و برادر بزرگ نقش پدر و کبری وظیفه ی مادری را برعهده می گیرند و با تکیه براعتماد به نفس، به آینده ی روشن، دل می بندند. کبری خدمت خالصانه اش را ادامه می دهد ونسیم آرامش و آسایش را به خانواده جاری می کند و در انجام وظایفش به گونه ی پیش می رود که حتی از تحصیل و فرا گرفتن علم و دانش نیز باز می ماند؛ اما دیگر اعضای خانواده با گام نهادن به مدرسه، به تحصیل می پردازند و او نیز از آنان حمایت و پشتیبانی می کند. به زودی برادربزرگ او نیز با  کار و تلاش، مخارج و هزینه های زندگی را تهیه می کند و کبری که باغ دلش به بوی خوش قناعت، معطرشده بود، با مهارت و بر اساس درآمدشان، توازن و تعادلی را در دخل و خرج  به وجود می آورد. کبری نه تنها در زمینه های اقتصاد خانواده به بهترین وجه عمل می کند، بلکه در حفظ و مراقبت از برادران و خواهران خود، در مواقع بیماری ها، مهربانی اش را به اوج می رساند و بر بستر بیماری آنان می نشیند و با اشک های زلال و سوزناک خود، بر دردشان مرهم  می گذارد. مهر و محبت صادقانه ای او نسبت به دیگران تا بدان جا می رسد که حتی به عروس همسایه ی خود نیز یاری می رساند و درس عزتمندانه زیستن و راه  و روش خانه داری را به او می آموزد. کبری به رغم سن و سال کمش و محروم بودن از نعمت سواد، تلاش می کرد اعضای خانواده را در محور و مدار دین و خلصت های پسندیده ی انسانی قراردهد و آنان را به همدلی و مهربانی دعوت کند. در خانواده، با رنج و محنت فراوان، نقش مادری را ایفا می نمود و همین امر سبب شده بود که از تحصیل سواد و دانش باز بماند؛ اما او هرگز از این مسئولیت سخنی به میان نمی آورد و گله و شکایتی ابراز نمی کرد. تا این که یکی از کارکنان نهضت سوادآموزی به منزل کبری مراجعه می کند و نامش را در کلاس سوادآموزی به  ثبت می رساند، چنان شور و شوقی دردل و جانش جوانه می زند، که برادران و خواهرش از شادی و شادابی او به وجد و سرور می آیند و وی را به آموختن و فراگرفتن سواد تشویق و ترغیب می کنند و به یاری اش می شتابند. آتش جنگ تحمیلی عراق شعله ور بود و دلاورمردان غیرمتمند وطن اسلامی به مبارزه و ایثارگری خود ادامه می دادند و مردم شهرهای میهن اسلامی، زیرباران بمب و موشک دشمن تجاوز، به مقاومت و استقامت می پرداختند. هر بار که هواپیماهای دشمن، با پرواز شوم خود به حریم هوایی شیراز وارد می شدند، کبری با شهد صلوات کام خود را شیرین می کرد و از اضطراب و تشویش خود و دیگران می کاست و از اعضای خانواده مواظبت و محافظت می کرد و آنان را از رفتن به مکان های نا امن باز می داشت. اینک کبری چنان با عزت نفس، توانایی و مهربانی وظیفه و نقش مادری خود را به انجام می رساند که همه ی اعضای خانواده نظر او را می پذیرفتند و بر انجامش تأکید می ورزیدند. روز29 اسفند ماه سال 1365، کبری چون دیگر روزها ، پس از آن که غذای طبخ شده و مطبوع را بر سر سفره می آورد، عازم کلاس های نهضت سوادآموزی می شود. او دفتر و کتاب را می گشاید و برآن الف قامت دوست می نگارد و کلمه ی "امام " را با دل و دیده و دست معنا می کند. هواپیماها که آمده بودند، بمب های سیاهشان را بر ماه و ماهتاب و نورو روشنایی فروبریزند، می آیند و کلاس درس را به درد آتش و خاک و خاکستر می کشانند و کبری درتلألو تلاوت و قرائت به شهادت می رسد و دربهشت برین الهی جای می گیرد.