سایت زنان شهید _ شهیده طیبه واعظی دهنوی ۲۴ تیرماه ۱۳۳۶ در روستای دهنو از توابع استان اصفهان به دنیا آمد. پدرش روحانی بود و به همین خاطر در شهر قم زندگی می‌کردند. مثل دیگر روحانیان آن زمان، وضع مالی خوبی نداشتند. پدر طیبه، نماز و روزه استیجاری می‌پذیرفت. طیبه هم برای کمک به خانواده قالی می‌بافت.
قبل از رسیدن به سن تکلیف ماهی ۱۵ روز را روزه می‌گرفت و ۸ روز را برای سلامتی امام‌خمینی(ره) و ۷ روز را برای پدر و مادر روزه می‌گرفت و چنان با قرآن مأنوس بود که به‌طور مداوم قرآن همراه داشت. وی تحصیلات خود را تا مقطع پنجم ابتدائی ادامه داد.
در ۱۴ سالگی با پسرخاله‌اش ابراهیم جعفریان ازدواج کرد و حاصل این ازدواج پسری به اسم محمدمهدی بود.ازدواج با ابراهیم نقطه عطف زندگی طیبه بود و او را با مبارزات انقلابی و مجاهدانه بیشتر پیوند زد و مبارزات این زوج به حدی رسید که ساواک خشمناک به دنبال دستگیری آنها بود.
سی‌امین روز از فروردین ۵۶ در پی دستگیری یکی از اعضای گروه در تبریز، به ابراهیم مشکوک می‌شوند و او را دستگیر میکنند. با دستگیری او و بازرسی بدنی اجاره‌نامه خانه تبریز را پیدا کرده و به این ترتیب، طیبه و حتی برادر و همسر برادرش را که آنها نیز از مبارزان انقلابی بودند، پیدا کرده و به شهادت رساندند. طیبه هنگام دستگیری، فرزندی ۴ماهه داشت. وقتی ساواک طیبه را دستگیر و به دست‌هایش دستبند زده بودند، گفته بود: «مرا بکشید ولی چادرم را برندارید.»
طیبه، ابراهیم و پسرشان محمدمهدی را پس از چند روز شکنجه از تبریز به کمیته تهران منتقل کردند و یک ماه تمام آنها زیر سخت‌ترین شکنجه‌ها قرار گرفتند و سرانجام در سوم خرداد ۵۶ زیر شکنجه به فیض شهادت نایل شدند.
محمدمهدی برای آزار بیشتر خانواده، به شیرخوارگاه سپرده شد! ساواک ادعا کرده بود که پدر و مادر این کودک براثر اعتیاد شدید مرحوم شده‌اند و برای اینکه کسی او را نشناسد، نام او را شهرام گذاشته بودند. دو سال بعد فرزند آنها با پیگیری‌های فراوان در پرورشگاه پیدا شده و به آغوش خانواده بازگردانده شد.
انتهای پیام /
دیدگاه ها