سایت زنان شهید _ 20دیمـاه سـال ،1361یـادآور تولـد تهتغـاری خانـواده اسـت. روزی کـه بـا آمدنـش اهـل خانـه غـرق شـادی و سـرور شـدند. کسـی در مخیلـه اش هـم نمیگنجیـد کـه تهتغـاری خانه شـان، نیامـده بـار سـفر خواهـد بسـت و آنـان را بـا داغی عظیم و سـنگین تنها خواهد گذاشـت.
3سـال بیشـتر نداشـت امـا از همـان بـدو تولـد کودکـی جسـور و باهـوش بـود. آنچنـان عزیـز و دوستداشـتنی بـود کـه مهـر پـدر و مـادر را بـه خـود صدچنـدان میکـرد.
هنـوز هـم صـدای خنده هـای کودکانـه اش در میـان آوارهـا می پیچـد .صـدای شـادی و قهقهـه ی بی حـد و انـدازه ی معصومانـه اش تداعـی خاطـرات آن روزهاسـت.
صورت معصوم و نگاه مظلومانه اش تار یخ را تکرار میکند.
«کل یوم عاشورا و کل ارض کربا »
سـرباز 3سـاله ی وطـن، همـراه بـا مـادر بزرگـوارش در 14خردادمـاه سـال 1364در محلـه ی طالقانـی شـهر تبریـز در اثـر بمباران دشـمن بعثـی بـه شـهادت رسـید و همسـفر سـتاره ها شـد. رفـت تـا بـه خـدا نزدیـک و نزدیکتـر شـود. رفـت تـا صـدای مظلومیتـش را افلاکیـان نیز بشـنوند.
انتهای پیام /
دیدگاه ها