رقیه بی باک

به گزارش سایت زنان شهید _ 15 خردادماه 1350، با تقدیری آسمانی متولد شد. اهل نماز ، روزه و دعا بود. هرگز از انجام واجبات الهی غفلت نمی کرد. کسی به یاد ندارد که نماز و روزه ای قضا داشته باشد. اوقات بیکاریش را با خواندن کتاب پر می کرد ، خوب درس می خواند تا آرزوی پدرش رنگ واقعیت بگیرد و او در کسوت زیبای معلمی ایفای نقش کند. پدرش دوست داشت او فرد مفیدی برای خود و جامعه اش باشد و مایه آبرو و عزت خانواده اش . 

اما پدر که از دنیا رفت. قلب مهربانش غرق ماتم شد سطر به سطر نوشته هایش رنگ و بوی پدر می داد. لابه لای ورق های دفتر پر بود از درد و دل های ناگفته از پدرش در پایان تمام دل نوشته هایش، امضا می زد و می نوشت از طرف دختر داغ دیده ات تا لحظه شهادت رنگ غم از نگاه زدوده نشد. دوست داشت وصیتنامه بنویسد اما فرصت انجام این کار را نیافت و سرانجام در 12 بهم نماه سال 1365 با حمله هواپیماهای دشمن و ترکش بمب و پاره شدن رگ های قلبش مظلومانه دل از افلاکیان عالم ربود و در کنار پدر میهمان سید الشهدا شد.   

انتهای پیام /