سایت زنان شهید - هجدهم اسفند 1328، در شهرستان گرگان به دنيا آمد. پدرش «حسين» و مادرش «ام البنين»، نام داشت. تا چهارم متوسطه در رشته تجربي درس خواند. پنجم آذر 1357، در زادگاهش توسط عوامل رژيم شاهنشاهي بر اثر اصابت گلوله به سر، شهيد شد. مزار او در گلزار شهداي امامزاده عبدالله همان شهرستان واقع است.
او چهارمین فرزند خانواده بود. و چون خانواده ما ارادت خاصی به ائمه معصومین داشتند اسم صدیقه را برای او انتخاب کردند. وضعیت مالی خانواده پروانه در حد متوسط بود. صدیقه پس از طی دوران کودکی در سن هفت سالگی وارد دبستان رشدیه گرگان شد. در راه تحصیل بسیار کوشا بود تا سوم دبیرستان در زادگاهش تحصیل کرد.
ولی به دنبال مهاجرت خواهر دومش که همسرش کار می کند راه آهن بود به تبریز منتقل شد و ایشان را نیز برای ادامه تحصیل به تبریز برد. او سال چهارم دبیرستان را در تبریز مشغول به تحصیل شد. می خواست معلم شود تا از این راه بتواند خدمتی به جامعه کرده باشد.
شهیده پروانه، معتقد و پایبند به مذهب بود تمام خانواده از کودکی تحت تربیت آقای روحانی به نام سید ابوالقاسم بهشتی «پدر محمد زمان بهشتی، پیش نماز مسجد امام حسن عسگری واقع در کوی سبر مشهد بودیم.»
شهیده به انقلاب و رهبری آن عشق می ورزید و در مراسم های عبادی، سیاسی شرکت فعال داشت. حتی گاهی در تنهایی با خودش خلوت می کرد و نوحه سرایی می کرد و گریه می کرد.
فعالیت اجتماعی زیاد داشت و دوست داشت به دیگران کمک کند. ایشان دوسال بعد از زندگی در اصفهان در سال 1353، با آقای بیژن اصفهانی نژاد در مراسمی ساده ازدواج کرد ولی مدتی بعد از همدیگر جدا شدند.
بسیار متواضع، با محبت، عاقل، مومن و اهل روزه و نماز بودند. برای مال دنیا ارزش قائل نبودند. مزار او در گلزار شهدای امامزاده عبدالله همان شهرستان واقع است.
انتهای پیام /
دیدگاه ها