خانم «وفاءعلی ادریس» اولین بانویی بود که وارد میدان شد و با بمب به سوی بخش اشغالی سرزمینش که قدس، یافا، حیفا، عکا، عسقلان و دیگر شهرهای به سال 1948 میلادی را دربرمی‌گیرد روانه گردید؛ مناطقی که تدابیر امنیتی، دیوارها، موانع و گشتی‌های نظامی صهیونیستی شدیدا از آنان محافظت می‌کردند تا مبدا آزادیخواهان و عزت طلبان از هر فرصت و یا رخنه‌ای استفاده کرده و وارد این اراضی شده و بخش کوچکی از حسابی که مملو از قلع و قمع و کشتار و جنایت و ترور می‌باشد تسویه گردد.
در این سرزمین مقدس و پاک وفاءادریس به انتظار زیباترین لحظه‌های زندگی‌اش با بمبی که در یکی از چمدان‌هایش جاسازی کرده بود با آرامش و شجاعت وارد یکی از محله‌های تجاری صهیونیستی گردید تا انفجاری که تمام منطقه را به لرزه درآورد و زندگی صهیونیستها را به صورت بی‌سابقه‌ای نا آرام نمود رخ دهد.
وفاء که در 26 بهار زندگی خود در اردوگاه «الامعری» واقع در «رام الله» گذراند یک مورد استثنایی و یا متفاوت از دیگر فلسطینی‌ها، به ویژه زنان فلسطینی نبود؛ چون آنچه که این بانوان روزانه شاهدش هستند برای آنان راه انتخابی باقی نگذاشته است، بلکه آنان را در برابر یک راه قرارداده و آن مقاومت است اما او در میان زنان جوان و بانوانی که شوق ورود به عرصه مبارزه و جهاد مسلحانه و عضویت در انجمن زنان استشهادی را دارند از همه گوی سبقت را ربود.
«وفا ادریس» تحصیلات مقطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه را در مدرسه‌های اردوگاه سپری کرد و تحصیلات دانشگاهی را در دانشکده پرستاری دانشگاه ملی «النجاح» در نابلس ادامه داد تا پس از آن به عنوان داوطلب در جمعیت هلال احمر به عنوان افسر امداد برای نجات و مداوای مجروحین فلسطینی که روزانه با فجیع ترین و هولناک‌ترین شکل‌های جنایت و تروریست صهیونیستی مواجه‌اند شروع به کار کند.
دیدگاه ها