شهید صدیقه ترک

نام:صدیقه

نام خانوادگی:ترک

نام پدر:خداکرم

تاریخ تولد:1323/1/1

محل تولد:همدان

تاریخ شهادت:1365/10/30

محل شهادت:همدان

نحوه شهادت:حوادث مربوط به جنگ تحمیلی

مادر بزرگ از شهرستان رسیده بود.شب بود و همه دور او جمع شده وبا هم حرف می زدند.مادر بزرگ قصد سفر کربلا داشت.مشغول تا زدن لباسهایش بود.ناگهان رو به دخترش گفت:یادت هست سه سال پیش نذرکردی در اولین فرصت دخترت رابه کربلا ببری تا شفا پیدا کند؟

مادر مکثی کرد وجواب داد:بله.خیلی مستاصل شده بودم.وقتی لکه های روی پوستش رادیدم،خیال کردم دور از جانش،سرطان گرفته.برای همین این نذر راکردم.البته دوساعت بعد،متخصص پوست به خیال من خندید وگفت که یک بیماری ساده پوستی است وبا اولین استفاده از کرم درمانی خوب شد.

مادربزرگ خندید گفت:پس به این خاطر فکر می کنی نذر،از توساقط شده!

مادر جواب داد:نه.ولی...خب...کربلا امنیت ندارد.می ترسم دخترم رابفرستم ودیگر اورا نبینم.آن وقت همه تان می گوییدکه او رابه دست خودم به کشتن داده ام!

مادر بزرگ درحالی که ساکش را مرتب می کرد،جواب داد:من نمی دانم چرا از آدمهای بهتر از خودمان چیزی یاد نمی گیریم!دفعه پیش که آمده بودی همدان،من تورا بر سر مزارصدیقه ترک بردم.اما تونپرسیدی او کیست؟

دختر جواب داد:چرا.می دانم.اویک شهید است که در بمباران هوایی کشته شده.

مادربزرگ گفت:اشتباه توهمینجاست.فکرمی کنی شهید یعنی همین.در حالی که شهدا الگوهای زندگی برای ما هستند.مثلا همین شهید صدیقه؛درباره ایمان،منش ورفتارش چقدر اطلاعات داری؟

توفقط فکر می کنی اوکسی بود که به صورت تصادفی دربمباران به شهادت رسیده.در حالی که او یک انسان برگزیده در نزد خداوند بود.زیرا بی اندازه مهربان و متواضع بود و برخوردی متین با دیگران داشت نسبت به مسائل دینی وشرعی بسیار تاکید داشت.

این مادر مهربان،زمانی که پسرش کوچک بود،ودر بیماری سختی گرفتار شد.برای بهبودی فرزندش نذر کرد که هرسال 10 روز اول محرم در خانه خود،مجلس عزاداری سیدالشهدا(ع)بر پا کند.

تا روز شهادتش یعنی به مدت 25 سال در ادای نذر خود کوشابود.

وقتی همین پسرش به خدمت سربازی اعزام شد،او در کنار خانواده فرزندش رابدرقه می کرد.

هنگام خداحافظی اکثر مادرها گریه می کردند،ولی این بانوی صبور و مهربان برای اینکه روحیه فرزندش را بالا ببرد،بااحساس خود جنگید و آن را به هر قیمتی بود،کنترل کرد وتنها یک جمله گفت:ان شاءالله به سلامت بر می گردی.

یکی از روزها تصمیم گرفت برای دیدار پسرش به شهر محل خدمت او سفر کند.سوار اتوبوس بود که وضعیت قرمز شد.

اتوبوس در پشت انبار نفت،هدف بمب قرارگرفت وصدیقه به شهادت رسید.

زن پلکی برهم نهاد.نفس عمیقی کشید وگفت:راست می گویید.من تا به حال به نذرم توجه نکرده بودم.حتما!به زودی خودم به همراه دخترم به کربلا خواهم رفت.

ارمغان خون:

نذروعهد،پیمانی قلبی میان نهاد فرد وذات خداوندی است.

واضح است که خداوند هیچ نیازی به عهد ما ومهمتر از آن،به وفاداری ما به نذر خویش؛ندارد.بلکه وفای به نذر،معیاری است برای سنجش ایمان ما و خلوص قلبی در ارتباط با حق.

وفا برخاسته از روحی است که معرفت را در خویش پرورش داده باشد و این یعنی وفاداری تنها از اهل معرفت بر می آید.

کسی که بخواهد به عهد خود با مردم وفادار باشد،مقدمه و لازمه اش اصلاح رابطه پیمانی خویش با خداوند است.بدون ادای دین ونذر خویش،نمی توان از خود انتظار داشت که نسبت به عهد با مردم هم وفاداری داشت.

شهدا،در مقام وفاداران حقیقی به لبیک ازلی خویش با خدای خود،به پیمانی که در زیارت عاشورا برای یاری با حسین(ع)بسته اند،وفا کرده و در سلوک بی نهایت عشق نذر جان خویش را ادا نمودند.