شهید گلزار خاکیان

شهید گلزار خاکیان

خاطراتي از شهيد به نقل از فرزند شهید

بسمه الله النور

به نام خداوندی که نور را آفرید تا هدایتگر راه انسانها باشد
هر کس مرا طلب کند می یابد و هر کسی که یافت می شناسد و کسی که شناخت دوست می دارد و کسی که دوست بدارد عشق می ورزد و هر کس عشق بورزد من نیز به او عشق می ورزم و هر کسی را که کشتم خونبهای او بر من است و کسی که خونبهای او بر من است من خود خونبهای اویم.
گل بشکفد که سوی گل آید پیا ابر      دل بشکفد كه سوي دل آيد پيام عشق
آنجا كه صداي الله اكبر لشگر جندالله رعشه بر اندام سست و پوك لشگر كفر و سياهي مي اندازد دشمن دون جز تدابير راه ديگري نمي بيند.دشمن دد صفت كه در جبهه هاي نبرد ياراي رو دررويي با لشگريان اسلام را نداشت عجولانه و ناشيانه پرنده هاي آهنين بال و ويرانگر خو د را بر فراز شهرها و روستاهاي بي د فاع مي فرستاد.تا با پرتاب چشم روشني هايي كه از استكبار جهاني و اياديش هديه گرفته بود مردم غير نظامي را به خاك و خون بكشد و به خيال شوم خود مردم را از راه و هدفشان باز دارد و براي خود افتخار بيافريند.كاش دشمن زبون و خار گشته مي دانست كه هر زن و كودك ايراني سربازي است كه هر لحظه آماده است تا پوزه ي زشت و كريه كفتاران را بر خاك ذلت بمالد.شهيد گلزار خاكيان نيز شهيدي غير نظامي بود كه در حمله ي موشكي 18 اسفند 63 در منزل خود و در حين انجام كارهاي روزمره به همراه برادر و همسرش (شهيد فر هاد صفري) به خيل كاروانيان راه اسلام پيوست.شهيد  كدبانوئي خانه دار و مادري به تمام معنا كه بي گناه به خون خود تپيد تا سندي باشد بر رو سياهي دشمن بعثي شهيد بسيار دلسوز و خانواده دوست بود.وقتي با ذوق و شوق همسرش را راهي كار و تلاش كرد مشغول انجام كارهاي منزل خويش بود كه در آن روز جان پا كش را در راه ايمان و مذهبش فدا كرد.خانواده خود و همسرش بسيار برايش احترام قائل گشتند چنانكه پس از سالها كه از شهادتش مي گذرد و هنوز از وي به نكوئي ياد مي كنند تمام خصوصيات يك زن مسلمان در وجود اين شهيده  گرانقدر نهفته شده بود.دوستان و همسايگان وي را دوست مي داشتند و با وي يك رنگ و يك دل بودند آري شهيدان پرنده هاي سبكبالي بودند كه تا عرش اعلاء پر كشيدند همسر شهيده در خصوص همسر شهيدش مي گويد:شهيد گلزار خاكيان زني خوش سليقه و باايمان بود در طول مدتي كه به وي زند گي مي كردم هرگز كاري انجام ندادند تا موجب دلخوري من شود و آنقدر به خانواده خود و من عشق مي ورزيد كه هنوز هم  ياد و خاطراش در يادها جاودانه مانده است ياد و خاطره همه شهيدان جاودان و گرامي باد
جايگاهش در دنيا و آخرت سبز سبز باد والسلام
گفتمش نقاش را نقشي بزن از زند گي            با قلم نقش حبابي بر لب دريا كشيد
آن كس كه تو را شناخت جان را چه كند             فرزند و عيال و خانمان را چه كند
ديوانه كني هر دو جهانش بخشي                    ديوانه ي تو هر دو جهان را چه كند.