شهید فريده انگوتی

شهید فريده انگوتي

نام پدر:حسين علي

شماره شناسنامه:678

تاریخ تولد: 1345/08/19

محل تولد: ميانه

تاریخ شهادت: 65/11/23

محل شهادت: تهران

در مسجد محله مراسم زیارت عاشورا در حال برگزاری بود.مادر سراسر دعا اشک ریخت.به حدی که در وسط مراسم از هوش رفت.دختر بی درنگ،مادر را به درمانگاه منتقل کرد.

مادر زیر سرم بود که چشم باز کرد و خود را روی تخت یافت.دختر گلایه آمیز گفت:مادر!آخر برای چه اینقدر گریه کردی؟هرکس نداند فکر می کند مشکل بزرگی یا حاجت خیلی مهمی دا ی که اینقدر در مراسم بی تابی کردی.من که از همه زندگی شماخبر دارم.می دانم که شما خوشبخت ترین زن هستید.

مادر لبخندی زد وجواب داد:مگر حتما باید حاجتی داشته باشم که گریه کنم؟

دختر جواب  داد:مگر دلیل دیگری هم می تواند آدم رابه گریه وا دارد؟خب معلوم است که باید به مشکلات و نیازهای خود فکر کنیم تا اشک مان سرازیر شود.

مادر سری تکان داد و گفت:نه.دخترم.اینطور نیست.وقتی عظمت امام حسین(ع) و قیام او را درک کنی،همه زندگی ات را مدیون عاشورا می شوی.به حدی که یک عزادار به تمام معنا خواهی بود.عزاداری که حتی لحظه های خوش زندگی اش هم رنگ معنویت دارد.

دختر با لحنی منکرانه گفت:مادر!آدمهای این زمانه وقت ندارند به خودشان ومشکلات خودشان فکر کنند،چه رسد به اینکه به یک حادثه در چهارده قرن قبل بیاندیشند.

مادر نفس عمیقی کشید و جواب داد:عاشورا فقط یک حادثه چند قرن گذشته نیست.بلکه نقطه عطفی در حیات همه انسانهاست.اصلا تو می دانی زنی که با چشم خودش حدا شدن سر بچه اش را دیده،در آن لحظه به جای فرزندش به چه چیزی فکر کرده؟باور می کنی او فقط عاشورا را دیده.اصلا بگذار برایت بیشتر از این زن بگویم.چون می دانم که تو او را نمی شناسی.نامش فریده بود.او بعد از ازدواج در منطقه حصارک کرج ساکن شد.خداوند دو پسر به نامهای حسن وحسین به او هدیه داد.

او در تمام عمر کوتاه خود،با دلدادگی وعشق به اهل بیت (ع) به خصوص سیدالشهدا(ع) لحظه ها را سپری کرد.یاد بزرگان دین چنان صیقلی به روح و جانش بخشیده بود که صفای باطنش به بی نهایت رسید.

روزی به همراه پسرانش برای زیارت امام زاده  محمد به حرم رفت.ناگاه بمباران هوایی صورت گرفت.

ابتدا ترکش به پسر چهار ساله اش اصابت کرد.در اثر این ترکش سر از تن کودک جدا شد.

فریده در حالی که اشک می ریخت،عظمت عاشورا را به شهود نشسته بود. در همان حال با ناله های جان سوز گفت:پسرم مانند امام حسین(ع)شهید شد.این آخرین جمله زندگی فریده بود.زیرا ناگهان ترکش بعدی او رابه حریم شهادت پیوند داد.

کودک یک ساله و نیمه اش نیز بر اثر ترکشی دیگردچار جراحت در دست وپا شد و بعد از سه ماه بستری شدن در بیمارستان،بهبودی حاصل کرد و به عنوان یادگاری از فریده در بین ما باقی ماند.

دختر دست مادر را فشرد و گفت:حالت که خوب شد،یک شب هم ما برای امام حسین(ع)در خانه مراسم عزاداری می گیریم.

ارمغان خون:

اهل بیت (ع) محبوب ترین انسانها در نزد پروردگارند.در این میان امام حسین(ع)کسی است که با اخلاص بی نهایت و در اوج معاشقه باحق،از همه عزیزان ویاران خود چشم پوشید ونه تنها آنها را به میدان مبارزه با باطل آورد؛بلکه حتی خون یکایک آنان را در اوج دلبستگی ومحبت،نثار خداوند نمود.در برابر این ثار الهی،خداوند نام وعشق او را در تمام دلها تا ابدیت جاودان داشته وآن را سرمایه هدایت وسعادت نسل بشر علاوه بر مسلمانان قرارداده است.

تنها کسانی می تواند به مقام شهادت دست بیابند که به معارف عاشورا راهی برده باشند.معرفت نسبت به قیام سیدالشهدا(ع) شاه راهی است که انسان را به سر مقصد شهادت پیوند می دهد.