تاریخ تولد:1344/1/3
نام پدر:زیاد علی
محل تولد: آذربایجان شرقی- میانه
تاریخ شهادت:1365/11/12
شغل: دانش آموز سال چهارم متوسطه
محل شهادت:آذربایجان شرقی- میانه- دبیرستان زینبــــــــــــیه
روایت:از زبان پدرشهید
پدر شهربانو کارمند اداره آوزش و پرورش میانه بود و خاطرات خود را از آخرین روز وداع با فرزندش روز کربلای زینبیه ورق می زند.
صبح روز بمباران خانه را برای رفتن به اداره ترک کردم و توی کوچه شور و ولوله عجیبی میان دانش آموزان دیدم و دو دختر محصل داشتند در باره شایعه بمباران زینبیه صحبت می کردند.خشکم زد و نگران شهربانو شدم و می خواستم به خانه برگردم او را از رفتن به مدرسه منع کنم اما با دیدن دخترکانی که از کنارم می گذشتند با خود گفتم مگر دختر من چه فرقی با دختر های دیگر دارد .هر چه خواست خدا باشد همان می شود دل به صلاح خدا آرام کردم و شهربانو را به خدا سپردم و راهی محل کار شدم .
مدارس خود را آماده جشن می کردند وآقای زارع پور رییس آموزش و پرورش میانه برای سخنرانی به یکی از مدارس رفته بود و من در آبدارخانه اداره مشغول بودم .اما نمی دانم چرا دلم پیش شهربانو بود و شایعه بمباران زینبیه .دقیقه به دقیقه چشم به ساعت می دوختم و انگار می خواستم با نگاهم رقاصک ساعت را به جلو هل دهم تا زمان هرچه زودتر تمام شودو آن روز شوم به پایان برسد.
ساعت ۲۰/۱۰ دقیقه بود و من به سمت پنجره رفتم .از پنجره مدرسه زینبیه پیدا بود و چند دقیقه بعد آژیرخطر کشیدند و وضعیت قرمز اعلام شد و من هواپیماهای عراقی را به چشم دیدم که خیلی نزدیک به زمین پرواز می کردندو به یکباره تمام وجودم را ترس فراگرفت .می لرزیدم و دلم به شدت می تپید من عمر خود را کرده بودم و نگرانی ام فقط به خاطر شهربانو بود و یادم هست حضرت مهدی را به یاری طلبیدم چرا که صدای بمباران بلند شده بود و مدرسه زینبیه در دود و آتش گم بود.
غمی گنگ راه گلوی پدر شهید را می گیرد و مادر مهربانش شروع می کند به صحبت :
هرچه کردم نرود قبول نکرد و گفت که جشن داریم و بعد دست در گردنم انداخت و صورتم را بوسید
و هنوز چند قدمی نرفته بود دوباره برگشت و طلاهایش را به من داد و گفت:
حلالم کن مادر و با همین یک جمله دلم را آتش زد و رفت..
دیدگاه ها