بانو "عارف زاده" از بانوان امدادگر و از فعالان پشت جبهه هشت سال دفاع مقدس است که فعالیت های او به پیش از آغاز رسمی جنگ تحمیلی بر می گردد. خبرنگار سایت زنان شهید با این بانوی مقاوم و ایثارگر گفت وگویی انجام داده است که در ادامه می خوانی.
وی می گوید: سال سوم دبیرستان بودم که به عنوان مربی آموزش همکاری خودم را با سپاه پاسداران شروع کردم، دوره های آموزش نظامی را در خرمشهر برای خانمها دایر کردیم، تا سال 59 تقریباً 8-9 دوره نظامی را برگزار کرده بودیم و به عنوان پاسدار ذخیره به صورت شبانه روزی کار می کردیم، 30 شهریور ازطرف اسماعیل خسروی و فتح الله افشار نامه آمد که باید آموزش اسلحه ژسه را به همه آموزش دهیم، فعالیت ما در 2 مرحله بود، مرحله اول مهمات، اسلحه هایی که با ماشین ها آورده می شدند را تفکیک و لیستی از آنها تهیه می کردیم و به انبار و جاسازی می کردیم و در زمان معین به رزمنده ها با گرفتن رسید تحویل می دادیم، برای در دسترس بودن مهمات حتی در بیابانها نزدیک مناطق جنگی در زیر زمین انبارهایی را حفر کرده بودیم و مهمات را به آنجا منتقل می کردیم.
این بانوی ایثارگر ادامه می دهد: در یکی از روزها تصمیم گرفتیم به یکی از انبارهای خارج شهر مهمات را انتقال دهیم راننده ماشین مرد و بقیه زن بودیم فرمانده خوزستان سید محمد علی جهان‌آرا وقتی ما را در حال خالی کردن مهمات از ماشین دیدند پیش ما آمدند و در جابه جا کردن با ما که نیروی معمولی بویدم کمک کردند، کارمان که تمام شد ایشان جلسه ای را تشکیل دادند و از ما بخاطر فعالیت و کمک هایمان ستایش کردند و تأکید به این نکته داشتند که با گذشت زمان مردم کار بزرگ شما بانوان را پی می برند.
عارف زاده در ادامه به فعالیت خود در بیمارستان اشاره کرد و گفت: نامه ای دریافت کردم که خانم عارف زاده شکر خدا مهمات زیادی را ذخیره کرده¬ایم در حال حاضر بخاطر وضعی که حاکم شده و رزمندگان زیادی مجروح می شوند باید شما و خواهران دوره های امدادگری را در زمان کوتاهی ببینید و در بیمارستان ها مستقر شوید، با 12 نفر خانمی که بودیم پادگان را که بعدها به نام پادگان شهید باکری نام گرفت را ترک کردیم و ظرف مدت کوتاه دوره های امداگری را دیدیم سپس در بیمارستان طالقانی ابتدا در اوژانس حضور پیدا کردیم.
وی با بیان اینکه با شروع عملیات بیت المقدس تعداد مجروح هایی که می آوردند ثانیه به ثانیه افزوده می شد، 3 شیفت کار می کردیم اما خستگی را احساس نمی کردیم، تمامی فکرمان کمک به بچه ها بود حتی فرصت خوردن نداشتیم و بیشتر روزها را روزه می گرفتیم سحر و افطارمان یکی شده بود، می گوید: برای جلوگیری از هجوم دشمن خواهر ها هم مسلح شده بودند و در کنار برادرها شلیک می کردند ما هم در کنار کار بیمارستان نارنجک و خمپاره های 130 و 80 پرتاب می کردیم، با سختی و کار زیاد و تلاش رزمندگان شهر آزاد شد، همگی جشن گرفتیم همه شیرینی در شهر پخش می کردند اما اوضاع شهر خیلی خراب و ویران شده بود اما خوشحال از آزاد شدن شهرمان بودیم.
این بانوی رزمنده هشت سال دفاع مقدس با اشاره به از حضور بانوان در خطوط مقدم، پشت جبهه و حتی در بیمارستان ها ، خاطرنشان می کند: نقش بانوان در دفاع مقدس خیلی سخت ترا ز مردها بود چرا که هر کدام از آنها چند مسئولیتی بودند در کنار کار پشتیانی، حفاظت، امداگری، آموزش، کارهای فرهنگی و عقیدتی بعلاوه جهاد می کردند خودشان فرزندان، همسران و برادرهای خود را راهی جبهه های حق علیه باطل می کردند و اگر بخواهیم به هر کدام از مسئولیت های آنها بپردازیم باید کتابهای بسیاری نوشته شود.
عارف زاده با انتقاد از آثاری که درباره حضور و فعالیت بانوان در دفاع مقدس نوشته شده است، گفت: در این کتاب ها یا خیلی کم به فعالیت های بانوان در هشت سال دفاع مقدس پرداخته شده یا به درستی رسالت بانوان مشخص نشده است.
این بانوی اایثارگر در پایان یاد آورد شد: جوانان از خدا و خط ولایت دور نشوند و چرا که اگر در راه ولایت حرکت کنند هیچ آسیبی نه به خود و جامعه وارد نمی شود.
انتهای پیام/ ع
دیدگاه ها