به گزارش زنان شهيد به نقل از شبکه اطلاع رسانی زنان مازندران " حورا "سیده عصمت هاشمی (خواهر شهید) نقل می کند: طاهره به خاطر مطالعات فلسفی، در بحث های عقیدتی با نوجوانان طرفدار کمونیست، بسیار ورزیده و در عین حال صبور بود، قبل از شهادتش، بعضی از دوستان هم مدرسه ای اش را که تحت تأثیر اعضای خانواده یا دوستان شان از ضدانقلاب حمایت می کردند، هدایت کرده بود و آن ها بعد از شهادت اش، به حقانیت راه او پی برده و در فراقش می گریستند.
* تبری جویی در سیره ی طاهره
مینا حسنی (همکلاسی شهید) نقل می کند: سال 60 بود، منافقین در مدرسه فعالیت زیادی داشتند، بعضی هاشان از نظر درسی قوی بودند، طاهره هم به عنوان یک بچه حزب اللهی، بسیار سخت کوش و درس خوان بود، یکی از رقبای درسی اش، دانش آموزی بود که پدرش پزشک بود و خواهرش از فعالان سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بود، طاهره این خانواده را به خوبی می شناخت، به همین دلیل خیلی روی این دانش آموز حساسیت داشت و دوست نداشت شاگرد اول کلاس، چنین فردی باشد، دوست داشت خود و دانش آموزان دیگری که حزب اللهی بودند، در این عرصه بالاتر از آن دخترک باشند.
زنگ های تفریح که می شد، ما حزب اللهی ها، جمع خودمان را داشتیم و آن ها هم جمع خودشان را، با همه این حرف ها در برخورد با آنان در نهایت اخلاق رفتار می کرد و در بحث با آ ن ها، رابطه ای اخلاقی و روشی منطقی داشت.
* جذب حداکثری
خانم جعفری (از دوستان شهید) نقل می کند: خیلی مهربان و بامحبت بود، اوایل انقلاب، گروه های ضدانقلاب زیادی فعالیت می کردند، در مدارس و دانشگاه ها جو خاصی ایجاد کرده بودند، طاهره، دختری بود که نسبت به مسائل اعتقادی راسخ بود و هیچ تزلزلی نسبت به ارزش هایی که در محیط خانه آموخته بود، پیدا نمی کرد، سعی داشت دانش آموزانی که تحت تأثیر دیگر مکاتب فکری و جریانات سیاسی قرار گرفته بودند را به طرف خودش بکشاند، لذا با نهایت مهرورزی و با حوصله ی تمام رفتار می کرد.
هیچ گاه در بحث و مناظره سیاسی با آنان عصبانی نمی شد؛ دلش برای آن ها می سوخت و همیشه می گفت: «باید آن ها را با حوصله و شكیبایی، آگاه کنیم و نباید آن ها را از خودمان برانیم.»
بچه هایی بودند که خانواده های بی قید و بندی داشتند؛ او با محبت عمیق و حوصله زیاد، آن ها را جذب کرد، به طوری که بعدها، افرادی مذهبی شدند و حتی خیلی هایشان چادر را انتخاب كردند.
انتهای پیام/.
دیدگاه ها