از عوامل زمينه ساز مشاركت بانوان در دفاع مقدس، پيروزي انقلاب اسلامي، تأكيد موازين شرعي به دفاع بانوان از ارزشهاي الهي، تأثيرپذيري از اسوه هاي ايثار صدر اسلام و تربيت در مكتب عاشورا ميباشد. در اين بخش تجليلهاي اين ايثارها و شهامتها را از نظر خوانندگان ميگذرانيم:
شهامت بانوان در خرمشهر:
يكي از مظلومانهترين جلوههاي جنگ نقشي است كه زنان قهرمان در شهرهاي جنگي به دوش گرفتند، مناظر دردناكي آفريده شد، مادران جواني كه فرزند در آغوش، پذيراي بمب و موشك شدند و در ملكوتيترين حالات به سوي پروردگار خويش شتافتند، در حالي كه مردانشان در دفاع از حريم ميهن اسلامي در جبهه ها حضور داشتند. در آن روزهايي كه دشمن پشت ديوار خرمشهر منتظر ورود بود و شهر به تدريج از ساكنان خود خالي ميشد، خواهران بسيج و سپاه خرمشهر از جمله بانواني بودند كه ضمن جلوگيري از مهاجرت خانوادههايشان، خود به محافظت از انبار مهمات و رساندن آنها به رزمندگان اسلام پرداختند، محل استقرار عدهاي ديگر از اين زنان شجاع، مسجد جامع خرمشهر بود كه از انجا براي حفر سنگر به نقاط حساس شهر اعزام ميشدند. با اينكه تعداد آنها اغلب زياد نبود، ولي دلهايشان چون دريا وسيع و چون كوه محكم و استوار بود و اين شجاعت و رشادت به رزمندگان دلگرمي ميداد. برخي زنان تا آخرين روز در خرمشهر باقي ماندند تا جايي كه برادران با اصرار فراوان آنان را از شهر خارج كردند. آنان نه تنها با حفر سنگر و تهيه غذا براي رزمندگان و حفاظت از مهمات، ايشان را ياري ميدادند بلكه گاهي با اينكه تعليمات نظامي را در سطح ابتدايي گذرانده بودند ساعتها در خط مقدم جبهه در برابر دشمن بعثي ميجنگيدند.
شهامت بانوان در آبادان:
با شروع تهاجم به شهر مقاوم آبادان به منظور مقابله و دفاع از اين ديار و دفع تجاوز دشمن، از همان ابتدا خواهران متعهد و شجاع داوطلبانه به ياري سپاهيان و نيروهاي مردمي و نظامي و انتظامي شتافته و در اموري چون احداث سنگر و تهيه مواد آتشزا و تدارك وسايل و مايحتاج رزمندگان و امداد و درمان و معالجه مجروحين مستقيماً حضوري فعال و مؤثر داشتهاند و اوج حضور حماسي و شجاعانه بانوان آباداني پس از محاصره شهر و در تنگنا قرار دادن مردم باقيمانده در شهر، نمود چشمگيرتري دارد به نحوي كه اكثري قريب به اتفاق همسران و خواهران، مادران و دختران سپاهيان و نيروهاي مردمي و رزمنده، حاضر به ترك خانه و كاشانه خود و تنها گذاشتن همسر، برادران و مبارزان شهر نشده و با تقبل رنج و مشقات زندگي طاقتفرسا در شهري جنگزده، تحمل همه نوع مصايب را نموده و تا پاي مجروح شدن و به شهادت رسيدن، دلاورانه مقاومت كردند و هر روز شاهد به خون خفتن عزيزاني بودند كه زينبگونه آنان را تشييع و دفن نموده و به درمان و معالجه مجروحان در بيمارستانها همت گمارده بودند، در امر تدارك، تهيه خوراك و غذاي رزمندگان فعال بودند و در كنار همه امور و پشتيبانيهاي محورهاي خطوط دفاعي در نمازهاي پرصلابت و دشمنشكن شهر كه تحت هيچ شرايط سخت و حاد ترك نگرديد، شركت و با حضور شكوهمند خويش روحيه سلحشوران را تقويت ميكردند كه آمار بالاي جانبازان و شهداي زن آبادان خود مؤيدي روشن بر اين ادعاست. اين حضور و مشاركت تا پايان جنگ بطور مستمر ادامه داشت مگر در مواردي كه به دستور فرماندهان نظامي دستور تخليه شهر داده ميشد. اسارت تعدادي از زنان خود حكايتي گويا و روشن از حضور زنان متعهد در سنگرهاي پشتيباني، امداد و درمان است كه حتي حاضر به رها نمودن مجروحين نشدند.
تداركات و پشتيباني رزمندگان:
خواهران بسيجي علاوه بر آنكه در ستادهاي پشتيباني و مجروحين ايفا نمودند. بانوان درخصوص پتوشويي، لباسشويي رزمندگان، رفوي لباس و ملحفه و تعمير پوتين در مناطق جنگي حضور دلگرمكنندهاي براي حماسهآفرينان داشتند. بانوان در كانونهايي چون انجمن اسلامي. سنگرنشينان را حمايت كردند، همچنين حداقل معيشت و دارايي زينتي خويش را به رزمندگان اختصاص دادند و با برپايي جلسات روضه خواني، برگزاري دعا و نيايش از حمايت معنوي نيز دريغ نورزيدند. مادران در هنگام شهادت فرزندان برومندشان زيباترين شعارها و مرثيه هاي مبارزه طلبانه را بر زبان جاري ميساختند و هر بار با رويي گشادهتر آمادگي بيشتر خود را براي تقديم ديگر فرزندانشان به پيشگاه اسلام اعلام ميكردند. در پشت جبهه سنگينترين وظيفه در بيمارستانهاي صحرايي و در شهرها به مجروحين و مصدومين جنگ تعلق داشت كه اين مسئوليت برعهده زنان فداكار بهيار و پرستار و پزشك بود. حضور فعال خواهران بسيجي در بخش توليد لباسهاي ضدشيميايي رزمندگان از ديگر جلوه هاي ايثار اين فداكاران است. اين خواهران در مراكزي كه مواد خنثي كننده مواد شيميايي بسته بندي ميشد و نيز در مراكزي كه لباسهاي ضدشيميايي رزمندگان چسبزني ميگرديد و خود اين چسبها از تركيبهاي شيميايي عارضه دار بود، مشغول خدمت به اسلام بودند.
بسيج خواهران براي مقابله با فعاليتهاي ضدانقلاب و منافقين درخصوص اطلاعات و عمليات، حضور پرتحرك و چشمگيري داشتند. خواهران دانش آموز علاوه بر كمكهاي به ظاهر اندك اما ارزشمند با نامه هاي تكان دهنده و لبريز از احساسات مذهبي و علايق دروني به مبارزان، از راه دور رزمندگان اسلام را تهييج و براي پيروزي آنان عليه كفر و ستم دعا ميكردند.
نقشهاي تربيتي و عاطفي: بانوان ضمن محدود نگاه داشتن سطح توقعات خود در غياب مردان تمامي مسئوليتهاي پرورشي و اقتصادي خانواده را عهدهدار شدند و مشكلات ناشي از جنگ از جمله خاموشي هاي بيوقفه، كم آبي، كمبود موادغذايي و گراني را تحمل كردند و با آگاهي از شرايط، سادهزيستي و قناعت را بيش از پيش نصبالعين خود قرار داده و حال و هواي روحاني و ملكوتي جبهه ها را به زيباترين شكل در خانه ها به نمايش گذاشتند. به رغم فضاي تبليغاتي مسموم بوقهاي وابسته به استكبار و نفاق، زنان به جهانيان نشان دادند كه ملت ايران قوي و داراي عزمي والا و روحيهاي بالاست.
نمونه ديگر از صحنهاي شكوهمند ايثار بانوان، ازدواج آنان با جانبازان است. آن زن پاكدامني كه ازدواج با يك جانباز را افتخار ميداند واقعاً به مقام والاي انساني رسيده و هر انسان آزادهاي از اين ايثار، درس اخلاص و ديانت و ولايت را فرا ميگيرد. اين موارد نمونة ناچيزي از خلق حماسه در جبهه هاي جنگ و دفاعمقدس توسط زنان مي باشد.
