گفت وگوباخواهرزاده شهيدناهيد فاتحي كرجو

خواهرزاده شهیده ناهید فاتحی کرجو با اشاره به اینکه آن شهید بر مسئله حفظ حجاب اصرار داشت، گفت: دختران جوان حجاب خود را حفظ کنند چرا که به‌وسیله حفظ حجاب، ایمان نیز حفظ می‌شود.
فاطمه اصلانی اظهار داشت: از خصائص اخلاقی که خیلی روی آن تأکید داشتند حجاب بود.
خواهرزاده شهید ناهید فاتحی کرجو افزود: شهید کرجو در زمینه حجاب بسیار حساس بود و هم‌چنین در قرائت قرآن روزانه مداومت داشت و بعد از مدت‌ها حتی به آموزش و تدریس قرآن نیز روی آورد و در این زمینه نیز بسیار فعال بود.
وی در ادامه یادآور شد: ایشان برای خانم‌ها، دختران و امثال من الگوی والایی است برای اینکه نشان دهد یک دختر ۱۶ ساله باید چگونه در اوضاع نابسامان کشور که خیلی‌ها مانند ضد‌انقلاب مخالف اسلام بودند و جان و مال و ناموس مردم را غارت می‌کردند زندگی کند.
شهید کرجو الگوی والایی برای دختران و زنان است
اصلانی تأکید کرد: ایشان با شهادت خود نشان دادند که یک زن و دختر چگونه باید در برابر تهدیدها و شکنجه‌ها مقاومت کند. ایشان نشان دادند که می‌توانند الگوی خوبی برای حفظ حجاب، ایمان و دین باشند.
دختران ایمان خود را به دیگران نیز انتقال دهند
خواهرزاده شهید کرجو ضمن توصیه به دختران معاصر خاطرنشان کرد: دختران جوان حجاب خود را حفظ کنند چرا که یک زن با حجاب می‌تواند ایمان خود را حفظ کند و این ایمان را به دیگران نیز انتقل دهد.

نگاهی به زندگی شهید کرجو
ناهید فاتحی کرجو در چهارمین روز از تیر ماه سال ۱۳۴۴ در شهر سنندج در میان خانواده‌ای مذهبی و اهل تسنن به دنیا آمد. پدرش محمد از پرسنل ژاندارمری بود و مادرش سیده زینب، زنی شیعه، زحمت‌کش و خانه‌دار بود که فرزندانش را با عشق به اهل بیت (ع) بزرگ می‌کرد.
ناهید کودکی مهربان، مسئولیت‌پذیر و شجاع بود که در دامان عفیف مادر، با رشد جسم، روح معنوی خود را پرورش می‌داد. آن‌قدر در محراب عبادت با خدا لذت می‌برد که به پدرش گفته بود: «اگر از چیزی ناراحت و دلتنگ باشم و گریه کنم، چشمانم سرخ می‌شود و سرم درد می‌گیرد. اما وقتی با خدا راز و نیاز کرده و گریه می‌کنم، نه خسته‌ام، نه سردرد و ناراحتی جسمی احساس می‌کنم، بلکه تازه سبک‌تر و آرام‌تر می‌شوم».
نحوه شهادت سمیه کردستان
شهید ناهید فاتحی کرجو فقط ۱۶ سال داشت؛ او را به شدت شکنجه کرده بودند. موهای سرش را تراشیده بودند. هیچ ناخنی در دست و پا نداشت. جای جای سرش کبود و شکسته بود. پس از شکنجه‌های بسیار او را در آذر ماه ۱۳۶۱ زنده به گور کردند و پیکر مطهر این شهیده به تهران منتقل و سپس در گلزار شهدای بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد./