وقتی گلوله های ضدانقلاب خدیجه و محمد را به آرزوی شان رساند/الگوی مادرم حضرت فاطمه (س) بود

سید فاطمه حسینی در گفت و گو با خبرنگار سایت " زنان شهید"، در مورد زندگی مادر و پدر شهیدش گفت:

خدیجه فرزند علی و بنفشه در دهم آذر 1310 روستای "نمدینه"سقز در خانواده ای متدین پا به جهان هستی گذاشت، از همان دوران کودکی به مسائل اعتقادی اهمیت می داد، همراه با تحصیل با " سید محمد حسینی" ازدواج نمود، هر دو معتقد و با اخلاق  بودند.

هر روز به تعداد ضدانقلابی ها افزوده می شد، امنیت از شهر رفته بود ، رزمندگانی زیادی به سقز اعزام می شدند تا شهر و روستاها از لوث ضد انقلاب پاکسازی کنند، رزمنده ها با منش و اخلاق اسلامی که داشتند باعث شدند مردم منطقه کم کم جذب آن ها شدند، مردم به صورت داوطلب برای کمک به رزمنده ها به ستادهای پشتیبانی می آمدند چرا که آن ها در عمل به یاری مظلومان و محرومان می شتافتند و از هیچ کمکی برای آزادی مردم  و رهایی آنها از زیر یوغ ضد انقلاب دریغ نمی کردند.

مادر و پدرم همیشه خود را مدیون زحمات رزمندگان اسلام می دانستند و قدرشناس زحمات های  آن ها بودند، به همین دلیل از هر فرصتی برای ادای دین خود به آنها استفاده می کرد.

مادرم از عاشقان انقلاب اسلامی و از شیفتگان راه امام خمینی(ره) بود. به نیروهای انقلاب بسیار عشق می ورزید و از هیچ تلاشی برای سرنگونی ضد انقلاب دریغ نمی کرد.

مادر و پدر فعالیت خود را آغاز کردند و در هر جا که کمکی خواسته می شد جزء نفرات اولی بودند که در صحنه حاضر می شدند..

از خصوصیات مادرم با ایمانی،اهل نماز و روزه و پرهیزگاری بود. زیباترین عباداتی که مادرم انجام می داد و همیشه در ذهن من تداعی می شود، دعاها و مناجات او  بود،وقتی بر سجاده ی نماز قرار می گرفت،پس از ادای فریضه نماز دستانش را بالا می برد و بسیار خالصانه از خداوند طلب عاقبت به خیری و استغفار می کرد.

هنوز خیلی کوچک بودم،یک روز گفت:

دخترم تو که اسمت فاطمه است،آیا می دانی فاطمه (س) که بوده است؟

گفتم:

-خیر.

گفت:

-فاطمه (س)دختر پیامبر(ص)است.او همسر حضرت علی(ع) ومادر دو گل بهشتی حضرت امام حسن(ع)وامام حسین(ع)است.فاطمه فخر زنان عالم است،توباید در زندگی خود او را الگوی راه خود قرار دهی

بزرگ تر هم که شدم گفت:

-فاطمه جان باید فاطمه وار زندگی کنی و الگوی شما حضرت فاطمه(س) است تا عاقبت به خیر شوی.

در مسجد محل، ستادی برای جمع آوری کمک­های مردمی به جبهه ها و رزمندگان اسلام، تشکیل داد و هر کس به تناسب توان کمک می کرد. یک روز مادرم وسایل زیادی را جمع کرد و آن ها را در چند کارتن بسته بندی نمود و در حال انتقال آن ها به مسجد بود که پدرم متوجه شد و گفت:

-این ها چی هستند؟

مادرم گفت:

-یک سری مواد خوراکی و لوازم مورد نیاز رزمندگان جبهه ها.

پدرم گفت:

-اگر ضد انقلاب بفهمند روزگارمان را سیاه می کنند.

مادر گفت:

-"من فقط وظیفه ام را انجام می دهم،ضد انقلاب هم هر کاری دوست دارد انجام دهد".

بله در راه اسلام و قرآن نباید هراسی از دشمنان داشت که دست یاری و قدرت خدا همیشه به سوی رزمندگان اسلام است تا پایان آنان را یاری نماید.

26 خرداد 1361 نیروهای ضد انقلاب یکی از مسجدهای شهر(محله کریم آباد) را محاصره کرده بودند و رزمنده های زیادی تلاش می کردند تا منطقه را پاکسازی کنند، مادر و پدر در اندک زمانی خودشان را به مسجد رساندند تا بتوانند کمکی برای رزمنده ها باشند.

یکی از رزمندگان به شدت زخمی شده بود، نمی توانستند بی تابی او را تحمل کنند، تلاش کردند تا بتوانند او را به بیمارستان انتقال دهند، مسجد در محاصره بود و امکان خروج وجود نداشت، دنبال فرصتی بودند، لحظات به سختی سپری می شد، سرانجام خدیجه و محمد به همراه مجروح و یکی از پیشمرگان مسلمان کرد در حیاط مسجد با تیر مستقیم دشمن به فیض شهادت نائل آمدند.

پدر و مادرم هر وقت با هم صحبت می کردند و موضوع مرگ پیش می آمد، هر دو آرزو داشتند با هم از دنیا بروند.آن ها به هم عشق می ورزیدند و وفادار به هم بودند. زمانی که این صحبتها مطرح می شد ناراحت می شدم و اشک از چشم هایم روانه می شد، اما مادرم می گفت:باید خودت را برای روبه رو شدن با آن آماده کنی ودر برابر فساد و فاسدان ایستادگی کن و با آن ها سازش نکن.

انتهای پیام/ع