نامه آسمانی شهید نسرین افضل خطاب به همسرش

من نسرین کسی که تو را دوست دارد، شهادت را هم بسیار دوست می دارم.چون خدای خود را در آن زمان پیدا می کنم،محبت را در چشمانت می بینم ، عاشقی هستی که با تمام وجود خدا را صدا می زنی، دوست داری که به پیشش بشتابی، مسلمانی خالص باشی و خداگونه عمل کنی ، به ملکوت اعلا بپیوندی و به آخرین حد که مرز شهادت است برسی. امیدوارم که اگر این لیاقت و سعادت را در پیشگاه خدا داری هیچ مشکل و سدی در جلو تو قرار نگیرد گرچه تو خود بارها اقرار کردی که سعادت نداری که آنچنان باشی و بدان کسانی بودند که به خود امیدوار نبودند ولی آخر به هدف خود رسیدند و تو هم همیشه از خدا بخواه که تو را به آن حد برساند و از تمام هواهای نفسانی دورت بدارد. شاید از خود بپرسی که چرا من چنین نامه ای را برای تو نوشتم ولی من به تو جواب را می دهم به شرطی که وقتی تو این نامه را خواندی دیگر از من سوالی نکنی. عبدالله از زمانی که با تو آشنا شدم و شروع کردیم به حرف زدن در مورد ازدواج من می دانستم گه اگر زمانی با پاسدار ازدواج کنم، زمانی باید او را ترک کنم به همین دلیل به تو اطمینان می دهم که من هیچ وقت سدی برای راه تو نخواهم شد. بعد از آن زمانی که خطبه عقد را خواندند من با خدای خود عهد کردم که خدایا این هدیه را برای من نگه دار و اگر زمانی او را از من خواستی بگیری به من صبری عظیم عطا کن و امروز هم همین سخن را به تو بگویم .

شهادت بالاترین درجه ای است که انسان می تواند به آن برسد و با خونش پیامی می دهد به بازماندگان راهش.بدان که من نسرین کسی که تو را دوست دارد شهادت را هم بسیار دوست می دارم چون خدای خود را در آن زمان پیدا می کنم.بنابراین چون وقت صحبت از شهادت می کنی نمی توانم بشنوم پس دیگر از آن حرفی پیش من نزن ولی بدان که قلبا کاری که به آن راضی باشد، من بنده خدا هم به آن راضی هستم. و تو هم هر زمان که هر کاری احساس کردی برای نزدیکی به الله انجام بده ، از تو می خواهم که من را مزاحم خود ندانی و به راهت ادامه بدهی و همانطور که خودت می گویی امیدوارم بال هایی باشم که بتوانم اگر زمانی این اتفاق افتاد که حق است رهرو تو و پیام رسان تو و تربیت کننده فرزند باشم تا آخر عمر. و از تو می خواهم اگر می خواهی فردی خداگونه باشی و درس دهنده، از امروز و از این ساعت سعی کن تماس خود را با خدای خویش بیشتر کنی و همین طور معلمی باشی جدی برای من. شهید نسرین افضل 26 بهمن سال 13338 در شیراز بدنیا آمد. وي در سال 1361 با پيوند مقدس ازدواج ، زندگي پر از معنويت خود را با "حاج مطلبي" پاسدار تهراني كه او هم به مهاباد اعزام شده بود آغاز كرد . ازدواج و قبول مسئوليت نه تنها او را از فعاليت هاي انقلابي و اجتماعي اش دور نكرد بلكه از او در اهذان بانويي مجاهد و همسري فداكار باقي گذاشت و در چهارم دي ماه سال 1361 در عملیات تروریستی در مهاباد به آرزويش که شهادت بود رسيد .