به گزارش خبرنگار سایت "زنان شهید" مریم کاظم زاده در سال های 1355 و 1356 برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفت، و در «برتون کالج» انگلیس به تحصیل در رشته ریا ضی پرداخت. وی علاقه بسیار زیادی به نوشتن داشت از این رو همزمان با تحصیل، 2 دوره گزارش نویسی را در یکی از کالج ها آموخت.
با شروع تحولات و جوشش انقلاب به ایران بازگشت او نی خواست همراه مردم در این جریان حضور مفیدی داشته باشد سرانجام روز نهم بهمن ماه 1357 به ایران بازگشت و حرفه خبرنگاری را از همان اولین روزهای ورودش با عکاسی در روزنامه شروع کرد.با آغاز شورش در کردستان به عنوان عکاس و خبرنگار به منطقه گیلانغرب رفت و از حماسه گروه دستمال سرخ ها گزارشی تهیه کرد . درگیری ها روز به روز افزایش پیدا می کرد، خبر رسید که در مریوان درگیری ها به اوج خود رسیده است کاظم زاده تصمیم گرفت در آنجا هم حضور داشته باشد البته مشوق اصلی ایشان شهید چمران بودند با گروهی از نیروهای نظامی به آنجا رفت.
پس از مدتی باآقای اصغروصالی ازدواج نمود و هر دو راهی سرپل ذهاب شدند، عشق به میهن آنها را خسته نمی کرد ، کاظم زاده همزمان با عکاسی و تهیه خبر در بهداری مشغول به کار شد.
روز عاشورای1359 فرمانده محور سرپل ذهاب و همسر خانم کاظم زاده آقای وصالی به درجه رفیع شهادت نایل گردیدند. پرستار و عکاس دوران انقلاب و دفاع مقدس همراه پزشکان و پرستاران در بهداری و بیمارستان پادگان ابوذر به مداوای بیماران رزمنده می پرداخت.
بعد از پایان جنگ ایشان در روزنامه جمهوری اسلامی مشغول به کار شد.
کاظم زاده در پایان از نکات ارزشمند دفاع مقدس می گوید:جنگ چگونه زیستن را به افراد اهل معرفت آموخت، از نظر من ویژگی ممتاز و متمایز عکس های دفاع مقدس این بود که این عکس هامثل هر هنری دیگری، همزمان با دفاع مقدس متولد شد و شکل گرفت، بی غل و غش، بی ریا و بی تکلف بودند.زیبایی آن ها در سادگی مثل نقاشی، شعر و داستان دفاع مقدس خلاصه می شد. انتهای پیام/ع
دیدگاه ها