شهید مرضیه خوانساری

شهيد مرضيه خوانساري

نام: مرضيه

نام خانوادگي: خوانساري

نام پدر: سيدصادق

شماره شناسنامه: 633

محل صدور: همدان

تاريخ تولد: 05/10/1330

تاريخ شهادت: 21/12/66

شغل: دبير

سن در هنگام شهادت: 36

محل شهادت: همدان - همدان

حادثه منجر به شهادت: بمباران هوائی

از كف نمي نهم شما را اي نام هاي شعله ور ، اي آسمان هاي شهيد ! مي خواهم يادتان را بر تمام نسيم ها بنويسم تا همة كرانه هاي سرد ، عطر صداي گرم شما را بگيرند. مي خواهم چفيه هاي بغض آميزتان را بر گونه هاي خاموش روزگار بياويزم. مي خواهم پيراهن خونينتان را بر فراز كبوترخانه ها به اهتزاز در آورم. مي خواهم با زورق سرخ شما تا جزيرة سيب ها برانم. مي خواهم در بند دستهاي بي ترنم و دستگيره هايي كه جز با دريچه هاي تكراري آشنا نيستند ، بمانم.                                           

مي خواهم بر مزار باراني شما خم شوم و از سنگ هاي فاصله شكوه كنم.

اي كاش آن روز  كه در رودي از انار بسوي باغ هاي راز پارو مي زديد ، در ساحل خستة ترديد جا نمي ماندم !

اي كاش آنروز كه خيابان ها شكوفه مي كردند و كوچه ها ترانه مي شدند ، رشته اي از پيراهن فرشتگاني كه به بدرقه تان آمده بودند ، بر مي گرفتم. شما تا مزارع پروانه ها و فرشته ها رفته ايد . شما در آسمان هفتم قدم مي زنيد و من كنار پلكان اول از نفس افتاده ام. من كنار روزهايي كه بي شما گر گرفته اند ، طره هاي سرخ ديروز را شانه مي زنم.                        

مي دانم ، فـردا در قيامتـي كه حتي كلمات از يكديگر مي گـريزند ، شما سـرود مي خوانيد و عــرش مي لرزد. مي دانم كه در آن محشر محتوم هيچ تركشي گواه سرگرداني من در جزيرة مجنون نخواهد بود ، هيچ سروي به من لبخند نخواهد زد و آوازهايم سر به زير خواهند داشت.  مي خواهم خاطرات چشم هاي بهاري و پيشاني هاي مسجع را مرور كنم. دريغا من در سحرگاه مكاشفه خواب بودم !                                          

دريغا پاي گناهكارم به قافلة « ما به كربلا مي رويم » نرسيد !

دريغـا در دعاي نـدبـة سوسنگــرد متولد نشدم. اي كاش دمـي زير باران اشك هاي شما مي ايستادم و نوحـه مي خواندم !                                

 اي كاش رگبار چلچله ، بام آلونك دلم را فرو مي ريخت ! روزهاي بي شما را چگونه مي توان سر كرد؟

نيستيد، اما ردي از اشك و خـون بر گـردة شهر مي درخشد.

 نيستيد ، اما آبشارهاي برفگون به احترامتان سكوت كرده اند و فانوس ها لحظه اي پلك بر هم نمي گذارند.

                                                                            عنوان: دعوت  دوست

خوشا جاني كه جانانش تو باشي !                                                                                

شهيد مرضيه خوانساري از زبان خواهرش :

ايشان ليسانس ادبيات فارسي داشتند ولي عربي تدريس مي كردند. به گفته شاگردانش در آخرين جلسه تدريس روي تابلو نوشتند :             

 خوشا جاني كه جانانش تو باشي                         خوشا راهي كه پايانش توباشي

و اينچنين شد كه به راهي رفتند منتهي به قلة روشن شهادت. از خصـايص اخلاقي ايشان نجابت و صبوري بود  كه داشتند ،بسيار محجبه و اهل عبادت و مطالعه بودند.                                                         

شهيد مطهري استادشان بودند و شهيده ، بسيار مقيد بود كه حتماً در كلاس هاي درس ايشان شركت نمايد.                                            

هنگام شهادت استاد مطهري ، 40 روز گريه كرد.                                    

راوي : خواهر شهيد مرضيه خوانساري