شهید کبری وحیدی قزوینی

نام :کبری

نام خانوادگی:وحیدی قزوینی

نام پدر:کاظم

تاریخ تولد: 1329

محل تولد:قزوین

شغل:معلم آموزش وپرورش

تاریخ شهادت:11/10/1357

نحوۀ شهادت:اصابت تیر به قلب در اثرتیراندازی مأموران طاغوت

محل شهادت:قزوین، درمنزل مسکونی

محل دفن:صحن امامزاده حسین(ع) قزوین

عشاق کزاین جهان فانی رفتند      دنبال حیات جاودانی رفتند

مروری بر زندگی معلم شهید کبری وحیدی قزوینی

خوب است؛ زندگی روی خطی مستقیم ادامه پیدا کند. خطی که خداوند برای"انعمت علیهم" اش کشیده است و بایدها و نبایدهایش را از لسان خاتم انبیاء محمد مصطفی (ص) به قلم وحی الهی به گوش و چشم کسانی رسانیده که قرار است بارامانت عشق الهی را جسورتر و با صلابت تر از کوه بر دوش انسانیت بکشند و گوش واره ی گوش فراموشگر ذهنشان این باشد که" همه از اوییم و به سوی او می رویم" اما هزاران افسوس که طعم شیرین دنیازدگی؛  گاها دنیا طلبی !! یا شاید سکوت سنگین فراموشی و هیاهوی گوش نواز زندگی برای خودم؛ نه برای خدا و رسیدگی به خلق خدا !! ما را از مسیر " اهدنا الصراط المستقیم "‌ ای که در روز بارها از خدا می خواهیم؛‌ دور می کند، به بیراه می کشد و گویی ماهم اصلا از تاریکی آن نمی هراسیم !!  به نظر می رسد "غیرالمغضوب علیهم" را از ته دل نمی گوییم و به اندازه کافی از "الضالین" تبرا نمی جوییم.  

ناراحت نشوید. اگر کوری سفیدی که بر چشمانمان عارض شده است را با نگاهی انتقادی بر اعمالمان معالجه کنیم؛ خواهیم دید که به عنوان یک نوجوان، جوان، همسر، مادر؛ الگوهای رسیدن به قله های خوشبختی و احساس رضایت از زندگی را گم کرده ایم و این حادث نمی شود، مگر با فراموش کردن کسانیکه یادمان دادند :« می شود برای خدا زیست، برای خدا قدم برداشت و برای خدا جان باخت.» مصداق  اینگونه افراد که حرفشان را می زنم شهیدانند. کسانیکه الگوی آنها سرور و سالار کربلا و مقتدایشان علم دار آن دشت تفتان ابوالفضل العباس بود. پرستوهای عاشقی که رمز حرکتشان یازهرا (س) و الگوی صلابتشان زینب (س) بود.

مبارزه با طاغوت، حضور تمامی اقشار در حرکت های دفاع از آرمان های امام خمینی (ره)،‌ پیروزی انقلاب اسلامی و بعد هم  دفاع مقدس؛ برای ملت مسلمان ایران فرصتی بود تا مسیر عرشی شدن را نه تنها از جوانان، زنان و مردان مبارز و شهید خود بیاموزند بلکه؛ مفتخر شوند به اینکه بعد از آنها مسافران راهیان نور و هادیان راهشان برای نسلی دیگر باشند؛‌ نسلی که قرار است امانتدار معجزه انقلاب اسلامی ایران در برابر افسون جادوگر صفتان غرب و شرق باشند. در این میان زنان که خود بهشت را در کسوت مادری به زیر پا دارند،‌ مادرانی که قلبی چون آسمان آبی در سینه ای از مهر و صفا دارند؛ دخترانی که حیا و عفاف و مجاهدت را در کمترین سن ممکن کنار هم معنا کرده اند، نقشی مهم و غیرقابل چشم پوشی دارند . ایران اسلامی هفت هزار شهید زن  تقدیم انقلاب اسلامی ایران کرده است.

   هفت هزار شهید، هفت هزار لاله، هفت هزار پرستوی مهاجر در خط  " سیرالی الله "، هفت هزار نگاه در قاب چشمان ایثار، هفت هزار شرار خانمان سوز بر پیکره استکبار و کفر، هفت هزار هنجره برای یک فریاد  زندگی "زهرایی "و هفت هزار نقاش برای کشیدن یک لحظه زندگی" زینب گونه" هفت هزار  گل مریم، نسرین، نرگس،  گلفام و... .

هفت هزار ستاره درخشان تر ز پروین، ناهید، کوکب، زهره و شهناز ها و شهزادهایی که فاطمه صفت و زینبی گونه زیستند و بر ماست تا به اندازه شناختن آرمان ها و اهدافشان، سپاسگذار و منت پذیر  شهامت و شهادتشان باشیم.  

این هفت هزار شهید زن برای ما معلمان بزرگی هستند که در کلاس ایمان و اثار و مجاهدت با خط سرخ خون، با علم ولایت مداری، دیکته حکومت اسلامی و ولایت پذیری و عفیف بودن گفتند. حال اگر به دیکته نوشته شده توسط خودمان -زنان را می گویم - بنگریم براستی لایق کدامین نمره هستیم ؟ گروه بانوان کشور اسلامی ایران از پس کدام امتحان با نمره عالی برآمده اند. منصف باشیم؛  از حجاب ! از عفاف !‌ از متانت رفتاری و کلامی ! از زیباشناسی اسلامی زن ! از چه و از چه و از چه.....

شهید کبری وحیدی قزوینی یکی از شهدای استان قزوین است که در سی ام تیر ماه 1329 در یک خانواده مذهبی و اصیل چشم گشود. او با زیباترین اخلاقی که می توانست برازنده دختری از خانواده مسلمان ایرانی باشد رشد کرد و با بزرگ شدنش، نه تنها جسم بلکه روح متعالی خود را از ناپاکی ها و آلودگی های دنیوی حفظ می کرد. او براستی چشم و چراغ  پدر خانواده - کاظم وحیدی قزوینی – بود و امید مادر  با وارد شدن به سن هفت سالگی مثل سایر کودکان به مدرسه رفت و تحصیلات دوره ابتدایی را در دبستان "هفده دی" قزوین واقع در کوچه شفیعی، خیابان شهدا با بهترین نمرات به پایان رساند و برای ادامه تحصیل در مقطع متوسطه رشته "خانه داری" را انتخاب کرد و توانست مدرک دیپلم خود را از دبیرستان "هجرت" قزوین واقع در ملک آباد؛ خیابان طالقانی اخذ کند. پس از اتمام تحصیلات متوسطه به خاطر علاقه ای که به تدریس و تربیت نسل های آینده ساز کشور داشت به استخدام آموزش و پرورش درآمد و شغل مقدس آموزگاری را برگزید.  

از ویژگی های کبری وحیدی قزوینی علاقه او به هنر بود. او معلمی را هنر می دانست و به راستی در این زمنیه هنرمندی واقعی بود. اما در کنار پرورش فکر و روح خود، عشق به مطالعه که هرگز در ساعات فراغت آن را فراموش نمی کرد، دستانش هم هنرنمایی می کردند و نقش زیبای احساسات لطیف زنانه را در قالب  کارهای هنری از قبیل خیاطی، گلدوزی، بافتنی به یادگار گذاشتند. او در حفظ حجاب و انجام تکالیف دینی بسیار کوشا بود و دیگران را هم به این موضوع توجه می داد.

 خانم معلم وحیدی قزوینی، با شروع انقلاب اسلامی همگام با مردم در اعتصابات، تظاهرات و راه پیمایی ها شرکت می کرد و بدین گونه اعتراض خود را نسبت به ظلم و بیدادگری و خفقان حاکم برجامعه و سلب آزادی ازمردم نشان می داد.

وحیدی با سخنانی که سر کلاس برای دانش آموزانش می گفت. سخنانی که اگر چه نشنیده ایم و هر چه گشتیم کسی را نیافتیم که برایمان بازگو کند اما می دانیم حرف عزت و شرف و آزادگی ملت و زن مسلمان ایرانی بوده است، دانش آموزانش را تربیت کرد و خود با اعتقاد و عمل به آن فرشی نشینی عرشی صفت شد. او در یازدهمین روز از دی ماه سال 1357 در آخرین راهپیمایی خود در حالی که مشت گره کرده اش رو به خاندان پهلوی داشت با سفیر یک تیری رها شده از دژخیم پهلوی که بر قلبش ؛‌خانه معبودش نشست؛

به گلستان لاله های انقلاب اسلامی پیوست.  

خانواده معلم شهید کبری وحیدی قزوینی درباره خصوصیات اخلاقی او می گویند:« او  بسیار خوش خلق و با گذشت بود. دانش آموزان را بسیار دوست داشت و از هیچ کوششی برای پیشرفت آنها دریغ نمی کرد او به هنگام شهادت آموزگار یکی از دبستان های تاکستان استان قزوین بود.

وقتی می خواهیم برای خوانندگان ما بخصوص بانوان و معلمان پیامی از قول شهید بگویند: به این یک جمله اکتفا می کنند که «پیام ما پیام رزمندگان اسلام است؛ پیام امام خمینی است که در راه پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی کوشا باشند...

پس سلام ما بر این عزیزان باد که با نثارجان خود راه پیروزی و تداوم انقلاب را هموار کردند و چه کسی بهتر و زیباتر از مقام معظم رهبری توانسته است سلامی دلنشین برایشان داشت باشد. سلام بر آنان که راهی پرسود وبی زیان برگزیدند. سلام برآنان روزی که به ندای امام عزیز پاسخ گفتند وروزی که خون مظهرخود را نثارکردند وروزی که سرخ رو وسرافراز درپیشگاه الهی به پای خواهند خاست.

ای فجرطلوع دلنوازت نازم            جمهوری وصبح سرافرازت نازم

ازخون جوانان وطن سرزده ای       برقله اسلام فرازت نازم

                                                            ((سپیده کاشانی))