بانوی ورزشکار موفق

آمنه احمدی در سن 22 سالگی در خوزستان توسط بمباران رژیم بعثی عراق از ناحیه کمر آسیب دید و  اکنون جانباز 70 درصد دوران دفاع مقدس است. . وی با وجود مشکلات دست از فعالیت برنداشته و به عنوان بانویی ورزشکار موفق و صاحب مقام، توامندی خود را به نمایش گذاشته است. 

متن زیر حاصل گفت و گوی خبرنگار سایت زنان شهید با این بانوی موفق است.  

زنان شهید: از نحوه جانبازی خود برای ما بگوئید.

احمدی: بمب های زیادی به خوزستان می انداختند، سال آخر تحصیلیم کنکور دادم و منتظر نتیجه قبولی بودم، یکدفعه یکی از بمبها به منزل ما اصابت کرد، سقف خانه برسرم ویران شد چیزی متوجه نشدم وقتی به هوش آمدم نمی توانستم سر و کمرم را تکان دهم مهره هایم آسب جدی دیده بودند.

زنان شهید: فعالیت های در عرصه انقلاب و دفاع مقدس داشتید؟

احمدی: در مدرسه عضو اتحادیه مدارس بودم اعلامیه های امام (ره) را به دست دانش آموزان می رساندیم و هر وقت که زمان شورش فراهم می شد مدارس را تعطیل می کردیم و در راهپیمائی ها شرکت می کردیم، درهمان روزهای آغازین جنگ در نهادها و مراکز پشتیبانی از جبهه های حق علیه باطل حضور داشتم و با جمع آوری آذوقه، لباس و... و ارسال آن به رزمندگان سعی در همراهی برادرانمان در خطوط مقدم داشتم.   

زنان شهید: آیا بعد از مجروحیتتون فعالیت اجتماعی هم داشتید؟

احمدی: بعد از مجروحیتم مشغول مداوا بودم که نتیجه قبولی ام در رشته روانشناسی آمد اما شرایط برایم بسیار دشوار بود از ناحیه کمر آسیب دیده  و زندگی جدیدی را با ویلچر آغاز کرده بودم ،تصمیم گرفتم مدتی را صبر کنم.  اما بعد ازگذشت زمان در کنار درمان به فعالیت های فرهنگی  رو آوردم و چند سالی در مدرسه قسمت متصدی امور دفتری خدمت می کردم ، دوباره با شرکت در آزمون دانشگاه وارد محیط آموزشی شدم و ادامه تحصیل دادم.  

هر روز فعالیتم را نسبت به روز گذشته بیشتر می کردم، در حال حاضر نائب رئیس هیئت جانبازان و معلولین شاهین شهر، عضو شورای مشورتی فرمانداری، عضو معتمدین بنیاد و 29 سال ورش حرفه ای در رشته تیراندازی را در پرونده خود دارم.

زنان شهید: در صحبت های شما اشاره به ورزش حرفه ای داشتید، با وجود مشکلاتی که دارید ورزش را هم ادامه دادید؟

احمدی: مشکلات برای ما بسیار زیاد است، درد های عضلانی، عمل های زیاد روی ستون فقراتم اما دست از فعالیت برنداتشم چون از دوران کودکی به تنیس علاقه مند بودم حتی بعد از مجروحیتم دست از فعالیت ورزشی برنداشتم مجروحیتم باعث نشد برایم محدودیت ایجاد کند و در منزل تمریناتم را ادامه می دادم در مسابقات استانی، کشوری و بین المللی مقامهای نخست را کسب می کردم. حکم و مدال های زیادی دریافت کردم این به من انگیزه داد تا بتوانم مکانی را فراهم کنم تا بانوان جانباز و معلول را جذب ورزش کنم، اولین نفری بودم که با این بانوان صحبت می کردم و آنها را به سالن ورزشی هدایت می کردم.

زنان شهید: چگونه می توانستید بانوان را جذب ورزش کنید؟

احمدی: در خوزستان بعلت بدی آب و هوا سال 81 تصمیم گرفتم به اصفهان سفر کنم، بعد از مدتی متوجه شدم هیج مکان ورشی برای بانوان معلول و جانباز وجود ندارد، به خانه خانم ها می رفتم صحبت می کردم و تشویقشان می کردم که برای یک بار هم که شده به سالن بیایند خدا رو شکر خانم ها روز به روز به تعدادشان افزوده شد و مسابقات استانی، کشوری و حتی بین المللی راه اندازی کردیم.

زنان شهید: خاطره ای از ورزش دارید؟ 

احمدی: قبل از مجروحیتم ورزشکار بودم در رشته والیبال، دو میدانی و پرش از مانع کار می کردم، طرحی اردوی ورزشی بنام شهیدان رجائی و باهنر در تهران گذاشته بودند من با توانسته بودم مسابقات استانی را با موفقیت طی کنم تا به این اردو بیایم بعد از گذراندان دوره های مختلف آموزشی مدرک معلم ورزش به ما داده می شد بیسار خوشحال بودم که به آرزوی خود می رسم که ناگهان این دوبزرگوار شهید شدند و این طرح ناتمام ماند.

زنان شهید: صحبتی با نسل جوان دارید بفرمائید:

احمدی: بنده کوچکتر از آن هستم،اما جوانان عزیز از ارزش های انقلاب و جنگ فاصله نگیرند، شهدا را فراموش نکنند و اجازه ندهند ایثار و از خودگذشتگی کمرنگ شود و مسئولین خواهشی دارم که شرایط درمانی مناسبی فراهم کنند زیرا مشکلات زیادی را تحمل می کنیم حداقل از نظر درمانی با آسایش روانی ادامه دهیم و نسبت به جانبازان کم لطف شده اند حتی برای دلجویی در روز جانباز هم پیش ما نمی آیند.